„Po złoto” – Władysław Kozakiewicz (ocena 7/10)

Biografia sportowa zawodnika, którzy przejdzie do historii z gestu odebranego politycznie.

Legenda polskiego tyczkarstwa. Słynny medalista z Moskwy okraszony gestem, który wywołał międzynarodowy skandal. Kontrowersyjna decyzja w końcowym etapie kariery sportowej.

Film obejmuje najważniejsze wydarzenia z kariery sportowej Władysława Kozakiewicza, w tym przede wszystkim dwa kluczowe dla niego konkursy olimpijskie. Wskazuje na wiele niedogodności spowodowanych kontuzjami, ale również brakiem porozumienia z krajowymi władzami sportowymi. Film nie unika także szokującej decyzji sportowca o zmianie obywatelstwa.

Film ma konwencję gadających głów przerywających licznymi archiwaliami: filmowymi, zdjęciowymi i prasowymi. Formę ratuje fakt, że taka monotonna narracja głównie pochodzi z wywiadu samego bohatera. Jest to co prawda z tego powodu film jednostronny, ale na tyle osobisty że budzi emocje. Starszym kibicom przypomina znane fakty, a także wiele ciekawostek. Dla młodszych powinien być obowiązkowym daniem aby poznali barwną sylwetkę jednego z najwybitniejszych polskich sportowców. Jego skok po rekord świata w Moskwie, w tumulcie gwizdów, można uznać, ze względu na zapas z jakim pokonał poprzeczkę, za najlepszy technicznie skok w historii tyczkarstwa.

Można jednak odnieść wrażenie, że nie wyczerpano tematu. Film jest zdecydowani za krótki. Pomija wiele anegdotek, faktów z życia osobistego oraz losów po zakończeniu kariery sportowej. Ale dla samego obrazu Kozakiewicza jako sportowca jest pełny i wartościowy.

Plusy:

+ pełna biografia sportowa

+ osobiste wypowiedzi bohatera

+ emocjonujące

+ zawiera negatywne i kontrowersyjne wydarzenia

+ wykorzystanie archiwaliów prasowych, zdjęciowych i telewizyjnych

+ dobre tempo

+ wzruszające momenty

Minusy:

- konwencja gadających głów

- bez opinii drugiej strony sporów

- mało informacji o życiu osobistym