„Jakub, Mimmi i gadające psy” – łotewska animacja (ocena 5/10)

Są środowiska promujące tego typu animacje. Może i mają one walor artystyczny. Problem w tym, że niespecjalnie są przeznaczone dla dzieci i młodzieży.

Jakub niechętnie przyjeżdża do swojej kuzynki. Czeka go jednak ciekawa przygoda i walka o zachowanie specyficznego stylu dzielnicy.

Trudno polubić bohaterów tego filmu. Są oni od początku przedstawieni w mało sympatyczny, a postacie drugoplanowe wręcz odpychający - sposób. Również wskazane normy społeczne dalekie są od elementu edukacyjnego. Chyba, że chcemy zaszczepić w dzieciach obraz świata szarego, bezwzględnego i postaw dalekich od godnych naśladowania. Tego typu filmy są promowane przez niektóre postępowe środowiska, ale czy są rodzice którzy z czystym sumieniem zabiorą swoje pociechy na tego rodzaju produkcje? Co prawda gdzieś między wierszami można dostrzec pochwałę wyobraźni, czy nawet współdziałania, ale młodszy odbiorcza szybciej sobie przyswoi postać odpychającego wujka-pirata.

Warta odnotowania jest specyficzna forma. To animacja daleka od współczesnych standardów. Dla widza pamiętające starsze animacje to pewien powrót do dzieciństwa. Dzisiejszą młodzież raczej wynudzi. Aczkolwiek pomysł z wizualizacją rysunków bohatera – bardzo ciekawy.

Film pojawił się w dystrybucji kinowej w środowisku skupionym wokół Gutek Film. Pokazy przerwała pandemia. Jednak produkcja jest dostępna w serwisach vod, a także ukazała się w programie Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Jak na film z Łotwy, nawet biorąc pod uwagę polski wkład – to spory sukces.

Plusy: