To: Rozdział 2 – Pennywise po 27 latach (ocena 6/10)
Solidna dawka emocji dla fanów adaptacji Stephena Kinga. Może nawet zbyt solidna.
Podczas napadu na dwójkę homoseksualistów, jeden zostaje brutalnie zrzucony z mostu do rwącej rzeki Ratuje go z opresji facet w stroju klauna, tylko po to żeby brutalnie wyrwać mu serce. To oznacza powrót Pennywise’a po 27 letniej przerwie. Grupa dzieciaków, obecnie już dorosłych ludzi, ma zgodnie ze złożoną przysięgą, za zadanie spełnić obietnicę i po raz kolejny powstrzymać serię morderstw. Szczególnie że to także oni według wizji będą jej przedmiotem.
Film skupia się na bardzo szczegółowej charakterystyce bohaterów. Ukazane są ich losy jako dorosłych ludzi, w kontekście dzieciństwa. Przez to bardzo ważnym elementem są retrospekcje, które pojawiają się nawet w ramach tej samej sceny. Dobrze to wpływa na sposób ukazania postaci, szczególnie że drobne szczegóły od razu charakteryzują postać, jak jąkanie, czy okulary. Te zabiegi jednak powodują, że film dłuży się już w pierwszej części. Bohaterów jest dużo - jak była to spójna paczka dzieciaków to wszystko się mieściło w ramach filmu, bo mieli te same problemy i interakcje. Teraz, gdy każdy ma swoje życie, ukierunkowanie na jednego z nich, powoduje że zanikają pozostali, a cały film traci tempo.
Bardzo mało jest w całym filmie tytułowego bohatera, co może być pewnym rozczarowaniem dla fanów standardowych horrorów. Założenie budowania napięcia polega na tym, że prawdziwym zagrożeniem jest tak naprawdę człowiek i jego bezeceństwa, a jakiś potwór ukrywający się w kanałach to tylko kwintesencja strachu pojawiająca raz na ćwierć wieku. To zdecydowanie odmienne podejście do filmowego straszenia i stanowi wyróżnik tego filmu. Pozytywny wyróżnik, chociaż pewnie nie dla każdego.
Pod względem realizacyjnym film jest perfekcyjny. I to zarówno w zakresie efektów specjalnych, chociaż znajdą się malkontenci, jak i wizji różnych okresów czasowych, co jest ważne w kontekście ukazania dwóch płaszczyzn czasowych oddzielonych od siebie o 27 lat. Scenografia i kostiumy są przemyślane i dopasowane tak, aby nie był wątpliwości co do upływu czasu i zmiany mód. Wyznacznikiem tych scen jest również sprawny, ale bardzo stonowany montaż.
Pod względem straszenia twórcy grają na emocjach widzów poprzez dźwięk i muzykę. Jest trochę typowych motywów z horrorów, jednak to co straszne często pozostaje ukryte. Dodatkową atrakcją jest wersja na „trzy ekrany”, czyli dostępna w warszawskiej Galerii Mokotów – ScreenX: niektóre sceny robią wręcz piorunujące wrażenie.
I wszystko byłoby dobrze, gdyby film skończył się tak mniej więcej pod koniec drugiej godziny. To jest odpowiedni format dla horroru. Niestety twórcy bez umiaru przeciągnęli końcówkę. Nic to że samo pokonanie potwora jest mało przekonujące, to jeszcze po nim następuje ciąg zupełnie niepotrzebnych scen. Ten długi okres powoduje, że z filmu wychodzą różne inne mankamentu. Chociażby bardzo przeciętne aktorstwo. Szczególnie Jessica Chastain po raz kolejny udowadnia, że wyróżnia się jedynie w gatunku science-fiction („Interstellar”, „Marsjanin”).
Dużo większy potencjał był również w zakresie komediowym. Film ma kilka znakomitych momentów groteskowych, ale jako całość utrzymany jest w tonie śmiertelnie poważnym. To przeszkadza przy tak długim formacie. Zdecydowanie potencjał groteskowy nie został wykorzystany, bo widać, że twórcy mieli znakomite pomysłu. Nie oznacza to że należało przeobrażać horror w komedię, ale dłuższe okresy oddechu od smutnej rzeczywistości jak najbardziej wyszłyby filmowi na dobre.
Film więcej przyjemności sprawi czytelnikom literatury Stephena Kinga. Raz, że rozpoznają pisarza w ciekawej roli, dwa że znajdą wiele nawiązań do innych jego książek. Inni mogą mieć więcej problemy z przesiedzeniem trzeciej godziny bez utraty zainteresowania losem „paczki frajerów”.
Plusy:
charakterystyka postaci
retrospekcje
mało klauna na ekranie
pomysłowe efekty specjalne
montaż
dźwięk, muzyka, charakteryzacja, scenografia
wersja dla ScreenX
King jako sprzedawca
dużo nawiązań do książek Kinga
Minusy
za długi, końcówka przeciągnięta do granic rozsądku
mało przekonujące załatwienie klauna
dużo bohaterów i wątków
za mało wątków komediowych (acz te które są – naprawdę zabawne)
kiepściutka Jessica Chastain
Zwiastun:
tytuł oryginalny: It: Chapter Two
produkcja: USA
rok: 2019
premiera: 6 września 2019
gatunek: horror
reżyseria: Andy Muschietti
scenariusz: Gary Dauberman na podstawie materiałów Stephena Kinga
zdjęcia: Checco Varese
muzyka: Benjamin Wallfisch
montaż: Jason Ballantine
scenografia: Paul D. Austerberry
kostiumy: Luis Sequeira
obsada: Jessica Chastain, Bill Skarsgård, James McAvoy, Jay Ryan, Bill Hader, Isaiah Mustafa, James Ransone, Andy Bean, Jaeden Martell, Wyatt Oleff, Jack Dylan Grazer, Finn Wolfhard, Sophia Lillis, Chosen Jacobs, Jeremy Ray Taylor, Teach Grant, Nicholas Hamilton, Javier Botet, Xavier Dolan, Taylor Frey, Jackson Robert Scott, Jess Weixler, Ryan Kiera Armstrong, Stephen Bogaert, Will Beinbrink, Ari Cohen, Kate Corbett
