„Szesnaście mgnień wiosny” – pierwsza miłość (ocena 7/10)

O czym myśli dziewczyna, gdy dorastać zaczyna ….

Szesnastoletnia dziewczyna zakochuje się w aktorze teatralnym.

Zapewne ledwie 20-letni wiek reżyserki pozwala na oddanie nastroju młodej dorastającej dziewczyny. Kobieca odpowiedź na „Lolitę”. Zachwycają sceny schoreografowane niczym taniec, mimo że to zwykłe ujęcia spaceru na ulicy, czy też siedzenia przy kawiarnianym stole. Jak na wyreżyserowanie tego znalazła koncept Suzanne Lindon, która jednocześnie wyraziście odgrywa główną rolę, pozostanie jej tajemnicą. Wygląda że rośnie reżyserska gwiazda pierwszej jakości. Rozczarowuje jedynie ucięte zakończenie i polski pretensjonalnie nawiązujący do klasyki tytuł.

Plusy:

+ napięcie erotyczne

+ sceny choreograficzne

+ wyrazista rola główna młodej reżyserki

+ podkład muzyczny

Minusy:

- skrywane uczucia

- uboga fabuła

- ucięta końcówka

- skradziony polski tytuł