„Państwo Rose”: lepszy kucharz niż architekt (ocena: 4/10 – za katastrofę)

Andrzej
2 godziny temu
2 minut(y) czytania

Film nieudany od pierwszej do… przedostatniej sceny.

Małżeństwo architekta z szefową kuchni przeżywa trudne chwile. Jego kariera legnie w gruzach, dosłownie, jej wprost przeciwnie.

Scenariusz opiera się na motywie rodzinnej zamiany ról. Mąż jako ojciec rodzinny, z dobrze płatną architektoniczną posadą, traci zawodową wiarygodność. Równolegle żona, szefowa kuchni, zaczyna w swoim może mniej spektakularnym fachu odnosić sukcesy. Naturalne więc jest, że to ona będzie pracować, a on zajmować się dziećmi. Przedstawione jest to w groteskowy, ale mało zabawny sposób. Zarówno motyw upadku zawodowego, jak sposób wychowywania dzieci budzi bardziej niesmak niż zabawną przyjemność.

Jeszcze gorzej w tym filmie jest z dialogami. Widać to już w pierwszej scenie. Są tak sztuczne, że nawet skądinąd dobrze dobrani aktorzy się w tym gubią. Jeżeli coś ratuje ten film to otwarta, niedopowiedziana ostatnia scena.

Film jest remakiem klasycznej produkcji z 1989 roku: „Wojna państwa Rose" z zacną obsadą (Michael Douglas, Kathleen Turner). W tym przypadku także obsada: Benedict Cumberbatch i Olivia Colman, miała być gwarantem sukcesu. Niestety scenariusz i dialogi nie pozwalają ukazać komediowo-dramatycznego kunsztu. Zdecydowanie lepiej sięgnąć po oryginał – mimo że nowa wersja została nadspodziewanie dobrze przyjęta przez recenzentów. Trudno jednak zgodzić się z jakąkolwiek pochlebną opinią.

A to, że lepiej być kucharzem niż architektem to oczywista oczywistość.

„Państwo Rose” to film, podczas oglądania którego aż bolą oczy i zęby. Od naciąganego scenariusza, poprzez fatalne dialogi, po zupełne zagubienie solidnych aktorów. Jedyna nadzieja, że cała produkcja w niedopowiedzianym finale poszła z gazem – dosłownie i w przenośni.

Atuty:

rodzinna zamiana ról
otwarcie na współczesne tematy ról w związku
kobiecy kontekst społeczny (kobieta jako główna żywicielka rodziny)
scenografia wnętrz
montaż w scenach kłótni
niedopowiedziany finał
przyciągająca obsada
kucharska pasja
sporo pozytywnych opinii

Mankamenty:

dialogi
scenariusz
reżyseria
zagubieni aktorzy
rwana narracja
żenująco groteskowe pomysły
brak chemii pomiędzy bohaterami
humor wymuszony i nieśmieszny
pozbawione emocjonalnej głębi
sztuczne i moralizatorskie przesłanie
rozwleczone wątki poboczne
przewidywalny rozwój fabuły
niewykorzystana gwiazdorska obsada
nad wyraz teatralne
brak wyrazistego przekazu
niepokojące wzorce rodzinne

Polecane dla:

ciekawych filmowych remake’ów
interesujących się tematyką kryzysów małżeńskich
lubiących groteskowe poczucie humoru
tych, którzy chcą porównać remake z oryginałem z 1989 roku
fanek Benedicta Cumberbatcha
fanów Olivii Coleman
małżeństw w kryzysie
kucharzy i architektów
hejterów Disneya
twórców dialogowych (nauczka - jak nie pisać dialogów)
koneserów filmowych wpadek

Twórcy:

reżyseria: Jay Roach
scenariusz: Tony McNamara
obsada: Olivia Colman, Benedict Cumberbatch, Kate McKinnon, Andy Samberg, Allison Janney, Ncuti Gatwa, Sunita Mani, Zoe Chao, Jamie Demetriou