„Oddaj ją”: przybrane rodzeństwo (ocena: 6/10 – za nóż)

Andrzej
19 sie
2 minut(y) czytania

Jeżeli jakiś film przekracza granicę komfortu widza, to właśnie ten.

Zbliżający się do osiemnastki Andy opiekuje się młodszą, niewidomą siostrą. Do uzyskania pełni praw nad opieką brakuje mu kilku miesięcy i pozytywnej opinii urzędników, co w przypadku porywczego protagonisty zdecydowanie nie jest łatwe.

Punkt wyjścia jest wzorcowo horrorowy. Rodzeństwo trafia – planowo tylko na trzy miesiące, więc teoretycznie da się to jakoś przetrwać – do ekscentrycznej kobiety mieszkającej na odludziu, w obskurnych warunkach i słuchającej zbyt głośno muzyki, opiekującej się już niepełnosprawnym dzieckiem. Od początku cała sympatia leży po stronie rodzeństwa – choć od pierwszych minut wiadomo, że ich więź zostanie poddana próbie.

Napięcie rośnie z każdą kolejną sceną. Nawet najbardziej zaprawieni w horrorach widzowie nie spodziewają się tak dużego nagromadzenia makabry. W pewnym momencie nie sposób już mówić o dyskomforcie – zaczyna być zwyczajnie nie do zniesienia. Skupienie wzroku na ekranie staje się wyzwaniem nie mniejszym niż przetrwanie dla samych bohaterów.

Ten efekt udaje się osiągnąć przede wszystkim dzięki oryginalności w ukazywaniu przemocy, ale również dzięki wiarygodnemu aktorstwu oraz dopracowanej scenografii i charakteryzacji. Momentami ma się wrażenie, że opiekunka faktycznie znęca się nad podopiecznymi, a realizm tych scen pogłębia niepokój.

Druga połowa filmu, szczególnie finał, obfituje w brak logiki i kuriozalne decyzje bohaterów. Normalnie mocno by to przeszkadzało, ale tempo narracji jest tak wysokie, że nie pozostawia czasu na analizę i roztrząsanie niedoskonałości.

Zaskakująco wiele głosów – zarówno krytyków, jak i widzów – odbiera film nad wyraz pozytywnie. Niektórzy nazywają go najlepszym horrorem 2025 roku, mimo że premiera przypadła na środek wakacji. To tylko pokazuje, jak bardzo od tego gatunku oczekuje się świeżości i bezkompromisowych rozwiązań. Tutaj ich nie brakuje – a stwierdzenie, że ogląda się je z obrzydzeniem, jest dalece niedopowiedziane.

„Oddaj ją” to horror, w którym napięcie narasta lawinowo i nie zostawia widzowi chwili wytchnienia. Kino bardzo świadome – częściowo niechlujne pod względem logiki, nadrabiające intensywnością doznań. Wielokrotnie trudno patrzeć na ekran, ale właśnie dzięki temu film zostaje w pamięci na długo – i już teraz stawiany jest wśród najodważniejszych propozycji roku.

Atuty:

konsekwentnie narastające napięcie
wyrazistość bohaterów
oryginalność w ukazywaniu przemocy
wiarygodne aktorstwo
tempo narracji
dopracowana scenografia i charakteryzacja
pozytywne reakcje widzów i krytyków
uroczy kotek
jeden dobry żart

Mankamenty:

momentami trudno utrzymać wzrok na ekranie
nielogiczności w scenariuszu i decyzjach bohaterów
mało miejsca na rozwinięcie tła bohaterów
porzucone postacie drugoplanowe
finał sprawia wrażenie pośpiesznego

Polecane dla:

widzów szukających mocnych wrażeń
fanów oryginalnych rozwiązań w horrorach
wielbicieli horrorów psychologicznych z elementami przemocy
doceniających kino „na granicy wytrzymałości”
lubiących kameralne, klaustrofobiczne opowieści
miłośników filmów o relacjach rodzinnych w ekstremalnych sytuacjach
rodzeństw i sierot
niewidomych, niepełnosprawnych
kociarzy
użytkowników narzędzi kuchennych

Nie polecane dla:

widzów mało odpornych na krwawe sceny
zmęczonych usilnym szukaniem oryginalności w horrorach

Twórcy:

reżyseria: Danny Philippou, Michael Philippou
scenariusz: Bill Hinzman, Danny Philippou
obsada: Sally Hawkins, Billy Barratt, Sora Wong, Jonah Wren Phillips, Stephen Phillips, Sally-Anne Upton, Mischa Heywood, Kathryn Adams, Brian Godfrey