„Babilon”: filmowcy (ocena: 6/10 za Margot)

Satyra na historię kina.

Gdy kino dźwiękowe wypiera nieme, karierę rozpoczyna atrakcyjna młoda aktorka.

Drobiazgowa epopeja o pracy i życiu filmowców w rewolucyjnym przejściu z kina niemego na dźwiękowego. Imprezy przypominające orgie, zachcianki w postaci atrakcji zabawy ze słoniem, czy wężem, codzienność żmudnej pracy. Film, który męczy swoim wydłużeniem. Ale jest to celowy zabieg – jak filmowiec się trudzi, to samo ma czekać widza. I ta finałowa sekwencja ukazująca różnorodność filmowo i sposobów jej odbioru w kinie – majstersztyk montażowy, dźwiękowy, inscenizacyjny.

Męcząc się na tym chaosie scenariuszowym nie sposób zapomnieć pojedynczych scen. Od tej ze słoniem – absurdalnej, poprzez tą z powtarzanymi ujęciami – komediową, aż po tą finałową – podsumowującą stulecie kina.

To film aktorski. Brad Pitt ma przyciągać nazwiskiem. Prawdziwą perełką jest jednak Margot Robbie – nawet jeżeli jej postać jest mocno przerysowana.

Produkcja ta nie spotka się z zachwytami. Z kina wychodzi się na miękkim nogach – ale nie z zachwytu, a ze zmęczenia. Tyle że to był cel reżysera i za to trzeba docenić jego kunszt.