„Pożeracz strachu”: łowcy duchów (ocena: 4/10 - za ciemność)

Andrzej
18 cze
1 minut(y) czytania

Ciemność, widzę ciemność, ciemność widzę …

Youtuber z problemami finansowymi (po tym, jak wycofał się sponsor z branży pizzerii) zabiera ekipę oraz młodą dziewczynę, która spowodowała wypadek samochodowy – do opuszczonego domu, w którym tkwi tajemnica z przeszłości.

Punkt wyjścia jest klasyczny: amatorska ekipa filmowa, mroczne domostwo, tajemnica z przeszłości, współczesna trauma jednej z bohaterek. Do tego dochodzi stylizacja na lata 70. – wystrój, kasety VHS, klimat retro. Szwedzcy twórcy sprawiają wrażenie, jakby mieli na to pomysł. Niestety - tylko na początku.

Od połowy film zamienia się w ciąg przedłużanych scen – i to w takich ciemnościach, że niewiele widać. Brakuje napięcia, a groza ogranicza się do tego, że widz nic nie widzi. Finał, zamiast straszyć albo zaskakiwać, balansuje gdzieś między niezamierzoną parodią a zmarnowanym potencjałem.

Nie dziwi więc, że „Pożeracz strachu” trafił głównie na nocne maratony horrorów, gdzie połowa widzów zapewne przysnęła. Premiera na platformach też była wyzwaniem – trzeba było mieć refleks i trochę szczęścia.

reżyseria: Oskar Mellander
scenariusz: Paolo Vacirca, Henry Stenberg
obsada: Vincent Grahl, Fanny Klefelt, Klas Wiljergård, William Wasberg, Felicia Kartal, Emma Valev, Annica Liljeblad, Tora Carlbaum, Alexander Eriksson