„Żarty i papierosy”: biografia komika (ocena: 6/10 - za suchary)

Andrzej
4 sie
2 minut(y) czytania

Dobry żart tynfa wart.

Eugenio Jofra, zanim stał się legendą hiszpańskiej sceny komików, rozpoczynał karierę jako muzyk, wspólnie z poznaną przyszłą żoną. Z czasem jednak zauważył, że to opowiadane mimochodem suchary, żarty pozornie niskich lotów, wzbudzają największe zainteresowanie. To właśnie dzięki nim zyskał ogólnokrajową, a z czasem ponadczasową sławę.

Eugenio stworzył styl nie do podrobienia: ciemne okulary, stołek barowy, ponura mina, wysoka szklanka soku pomarańczowego (z wódką?) i – co dziś nie do pomyślenia – nieodłączny papieros. Rozbawiał publiczność samą swoją obecnością, nawet zanim zdążył cokolwiek powiedzieć. Żarty opowiadał, jakby z przymusu – można odnieść wrażenie, że do końca bardziej cenił karierę muzyczną. Mimo to przeszedł do historii jako pionier hiszpańskiego stand-upu.

Twórcy filmu próbują stworzyć kompleksowy portret artysty, ukazując zarówno jego karierę, jak i rolę żony u jego boku – od samych początków. Niestety, ten zamysł skutkuje chaotyczną narracją, częstymi przeskokami czasowymi i brakiem skupienia na tym, co najciekawsze: portrecie trudnego charakteru Eugenia. Największą siłą filmu są właśnie te momenty, gdy widać, jak bardzo niełatwą był osobą – zwłaszcza w okresie największej popularności. To typowe, że lubiani scenicznie artyści bywają trudni w relacjach prywatnych.

Film wiernie oddaje realia epoki – nie tylko poprzez wszechobecny papierosowy dym. Jednak ograniczony budżet jest zauważalny: większość scen rozgrywa się w zamkniętych wnętrzach, a scenografia bywa oszczędna. Na uwagę zasługuje też świetna kreacja głównego bohatera, która spaja całość mimo budżetowych ograniczeń.

Choć formalnie trafił do polskiej dystrybucji, „Żarty i papierosy” są pokazywane jedynie na pojedynczych seansach. Wielka szkoda, bo film – mimo mankamentów – zasługuje na uwagę, nie tylko ze względu na „głupawe” suchary.

„Żarty i papierosy” to biograficzny portret Eugenia Jofry – hiszpańskiego komika, który sucharami i ponurą miną rozbawiał całą Hiszpanię. Film ukazuje zarówno jego sceniczny fenomen, jak i trudny charakter w życiu prywatnym, choć gubi się w chaotycznej narracji i pod ciężarem ograniczeń budżetowych. Mimo niedoskonałości, to ciekawa i nietypowa opowieść o cenie śmiechu i samotności artysty.

Atuty:

ciekawa postać
fragmenty głębszej analizy charakterologicznej
występy sceniczne
rodzinny podtekst
drobiazgowa kreacja epoki
wyrazista główna rola

Mankamenty:

chaotyczna narracja
przeskoki czasów
zbyt obszerna biografia
widoczny niski budżet
większość scen kameralnych
zminimalizowane postacie drugoplanowe
słaby polski tytuł
szczątkowa dystrybucja

Polecane dla:

komików i stand-uperów
amatorów sucharów
zwolenników kompleksowych biografii
fanów kina hiszpańskiego
widzów ceniących filmy o relacjach
miłośników klimatu retro

Twórcy:

reżyseria: David Trueba
scenariusz: David Trueba, Albert Espinosa
obsada: David Verdaguer, Carolina Yuste, Marina Salas, Pedro Casablanc, Ramon Fontserè, Candela Serrat, Manel Barceló, Marina San José, Anna Azcona