„Smashing Machine”: Mark Kerr (ocena: 6/10 – za wrestling)

Andrzej
12 minut temu
2 minut(y) czytania

Hołd dla pionierów tego z pozoru zbyt brutalnego sportu.

Ambitny amator Mark Kerr wchodzi do świata mieszanych sztuk walki — dyscypliny na pograniczu boksu, zapasów i zwykłego mordobicia. Jego kariera zderza się z nadpobudliwością, narastającymi problemami osobistymi i uzależnieniem od środków farmakologicznych.

To surowy portret wczesnych lat sportów walk. Film stylizowany na lata 90. ma niemal dokumentalny charakter: ręczna kamera, chropowate światło, ziarnisty obraz. Dzięki temu tworzy wiarygodny zapis kariery zbudowanej na wyrzeczeniach, ambicji i — niestety także — stosowaniu anabolików.

Trafny dobór obsady wzmacnia poczucie autentyzmu: bohaterowie wyglądają i zachowują się jak ludzie z maty, nie z planu zdjęciowego. Dla Dwayne’a Johnsona to rola wymarzona, zwieńczenie mniej ambitnej kariery aktorskiej. Emily Blunt jest porywająco piękna i ekspresyjna.

Na poziomie konstrukcji narracyjnej dominuje celowa fragmentaryczność: film przeskakuje między etapami kariery Kerra, czasem porzucając zarysowane wcześniej wątki. Emocje są obecne, ale dramaturgia bywa rozproszona w cyklu trening–kontuzja–krótkie powroty do życia prywatnego.

Nowojorski reżyser Benny Safdie prowadzi całość w osobistym stylu. Jako autor reżyserii, współscenarzysta i montażysta scala estetykę i rytm: wybiera bliskość bohatera i „prawdę chwili” ponad elegancję kompozycji. Sceny walk realizuje rzetelnie, choć nie stanowią one osi opowieści.

Najmocniej wybrzmiewa wymiar historyczny: portret ludzi, którzy torowali drogę dyscyplinie dziś wartej miliony i wynoszącej zawodników do statusu celebrytów. Protagonistę tego filmu ominęły benefity późniejszej komercjalizacji - gorycz niespełnienia kariery stanowi główny akcent emocjonalny. Zamiast mitu niezwyciężonego wojownika reżyser proponuje konsekwentne studium ceny, jaką płaci ambitny, niespełniony sportowiec.

„Smashing Machine” to produkcja celowo surowa i mało atrakcyjna. Stanowi hołd dla pionierów sportu, który obecnie wzbudza ogromne zainteresowanie, a zawodnicy stają się milionerami i celebrytami. Mark Kerr takiej szansy nie dostał.

Atuty:

wiarygodny portret pionierów sportów walk
dokumentalna konwencja
styl lat 90.
kompleksowy obraz człowieka-sportowca
konsekwentna linia reżyserska
obsada
wiarygodny Dwayne Johnson
urocza, charakterna Emily Blunt
realizacja scen walki

Mankamenty:

chaotyczna narracja
porzucane wątki
surowa, mało atrakcyjna forma

Polecane dla:

sentymentalnych widzów lat 90.
fanów sportów walki
oczekujących ciekawych biografii o zapomnianych pionierach
zainteresowanych tematami uzależnienia, presji i kosztów kariery
bokserów, zapaśników, zawodników MMA
zainteresowanych tematem stosowania środków farmakologicznych przez sportowców

Twórcy:

reżyseria, scenariusz, montaż: Benny Safdie
zdjęcia: Maceo Bishop
muzyka: Nala Sinephro
obsada: Dwayne Johnson, Emily Blunt, Ryan Bader, Bas Rutten, Oleksandr Usyk, Marcus Aurelio, Lyndsey Gavin, Zoe Kosovic, Chris Franco