„Sekrety mojego taty”: ojciec z Oświęcimia (ocena: 6/10 – za Żydów)

Animacja o poważnym temacie.

Mieszkające w Belgii rodzeństwo odnajduje w pokoju ojca dziwne fotografie. Ten jednak nie chce aby w jego domu padało słowo Auschwitz.

Ciekawość dzieci wobec przeszłości rodziców i otaczającego świata jest czymś naturalnym. Jak jednak poradzić sobie z tym, gdy rodzice doświadczyli tak strasznych przeżyć. W dodatku także współcześnie pojawiają się symptomy odmienności kulturowej. Bohater cieszy się jest Żydem, bo zamiast na lekcji religii gra sobie w piłkę. Ale jednak odczuwa pewien ostracyzm rówieśników.

Narracja przechodzi z okresu dziecięcego do dojrzałego. I tam pojawiają się kolejne trudne tematy, z konfliktem rodzinnym włącznie. Nie są to łatwe sprawy. Pojawia się więc wątpliwość, czy ten z pewnością interesujący film, jest przeznaczony dla młodych widzów – jakby to sugerowała animowana forma, czy też jednak do dorosłych – jak wskazują pogłębiającego się problemy w kontaktach syna z ojcem.

Ta niejednoznaczność jest także problemem dla dystrybutorów, którzy nie wiedzieli czy umieszczać tą animację w porannym, czy bardziej wieczornym paśmie repertuarowym. Może jednak warto uczyć młodego widza od dziecka trudnym spraw, z nadzieją iż nauczy się odróżniać dobre od złego. Szczególnie, że animacja jest dostosowana do przygnebiającego wydźwięku fabuły.

Zalety:

+ tematyka

+ wyrazistość postaci

+ kwestie moralne

+ trauma powojenna

+ obraz dorastania w trudnej rodzinie

+ żydowska tradycja

+ ciekawa animacja

Wady:

- monotonna narracja

- mało zrozumiałe motywacje bohaterów

- istotny przeskok czasowy zmieniający percepcję bohaterów

- niedookreślona grupa odbiorców

tytuł oryginalny: Les secrets de mon père

produkcja: Francja, Belgia

rok: 2022

gatunek: animacja

premiera: 1 września 2023

dystrybucja: Kino Świat

reżyseria: Véra Belmont
scenariusz: Valérie Zenatti, Véra Belmont
dubbing oryginalny: Arthur Dupont, Gabin Guenoun, Esteban Oertil, Michèle Bernier, Jacques Gamblin, Michèle Bernier, Ilan Galkoff