„Exit 8”: sytuacja bez wyjścia… (ocena: Osiem – za anomalie)

Andrzej
26 wrz
2 minut(y) czytania

Zawsze te przejścia podziemne wyglądają niepokojąco…

Bohater jest świadkiem niepokojącego incydentu w metrze. Wkrótce później, przemierzając kolejne korytarze, odbiera telefon od swojej byłej dziewczyny. Rozmowa ta prowadzi go do klaustrofobicznego doświadczenia.

Fabuła rozgrywa się niemal wyłącznie w dwóch korytarzach metra i angażuje zaledwie kilka postaci. Twórcy potrafią utrzymać napięcie i emocjonalny ciężar historii. Motyw labiryntu podziemnego jest trafnie wykorzystany, bo wielu widzów miewa problem z odnalezieniem właściwego wyjścia, zwłaszcza w sytuacjach napięcia czy rozdrażnienia.

Film operuje oszczędnymi, niezwykle skutecznymi środkami wyrazu: światłem, dźwiękiem, muzyką oraz montażem. Powtarzalność scenerii staje się atutem – potęguje poczucie dezorientacji, grozy, a momentami wręcz paniki.

W tle czai się głębsze przesłanie. Symbolika obecności dziecka, wody czy krwi dopełnia punkt wyjścia, którego punktem wyjścia jest wiadomość od dziewczyny. Warstwa ideowa filmu może budzić najwięcej refleksji, poruszając tematy trudne i wymagające odwagi interpretacyjnej, choć sam motyw wywodzi się z prostej gry komputerowej. Taka odwaga niekoniecznie sprzyja popularności w środowisku filmowym, w którym silne są wpływy środowisk proaborcyjnych.

Pod względem scenariusza i klimatu mamy do czynienia z jednym z ciekawszych thrillerów ostatnich lat. Polski dystrybutor zadbał o promocję opartą na intensywnym kolorze żółtym. Dobrym pomysłem są seanse w salach IMAX, które potęgują klaustrofobiczny charakter opowieści dzięki sugestywnemu dźwiękowi. Inspiracja grą komputerową sprawia, że film trafia również do młodszej widowni – w Polsce nawet przygotowano wersję dubbingowaną, choć fabuła i tematyka zdecydowanie kierowane są do dorosłych.

„Exit 8” to kino, które łączy prostotę narracji z wyrazistą formą i ambicją poruszania ważnych kwestii. Świetnie zrealizowany, trzymający w napięciu i sugestywny, choć głębsze przesłanie antyaborcyjne niekoniecznie mu się przysłuży.

Atuty:

udane wykorzystanie motywu z gry komputerowej
klaustrofobiczność przejść podziemnych
wyrazistość postaci
operowanie światłem, dźwiękiem i muzyką
prostota narracji
ograniczona liczba postaci
poprawne aktorstwo
przesłanie antyaborcyjne
pokazy w IMAX

Mankamenty:

generalnie przewidywalne
ryzyko ataku ze strony środowisk lewicowych
skierowanie także dla młodszej widowni (wersja z dubbingiem)

Polecane dla:

poszukujących ciekawych scenariuszy
lubiących klaustrofobiczne klimaty
amatorów kina azjatyckiego
gubiących się w przejściach podziemnych
fanów gier komputerowych
mężczyzn po rozstaniu z kobietą
rozważających zabieg aborcji
proliferów

Twórcy:

reżyseria: Genki Kawamura
scenariusz: Genki Kawamura, Hirase Kentaro
zdjęcia: Keisuke Imamura
montaż: Sakura Seya
muzyka: Shouhei Amimori, Yasutaka Nakata
scenografia: Ryo Sugimoto
kostiumy: Daisuke Iga
obsada: Kazunari Ninomiya, Yamato Kôchi, Naru Asanuma, Kotone Hanase, Nana Komatsu
polski dubbing: Piotr Nerlewski, Maciej Kosmala, Julian Poniedzielnik, Karolina Brodnicka, Paulina Gorczyńska, Dominik Bos