„Błysk diamentu śmierci”: emerytowany szpieg (oceny: Woda 7/10, Ogień 5/10 za formę)

Andrzej
2 godziny temu
2 minut(y) czytania

Hołd dla kina lat 60.

Emerytowany agent wypoczywający na Lazurowym Wybrzeżu fascynuje się młodą, piękną sąsiadką. Kiedy kobieta znika, wraca do swojego fachu, uruchamiając plejadę wspomnień.

Film francuskiego duetu reżyserskiego Hélène Cattet i Bruno Forzani to rzecz skrojona pod kinofilów: nie tyle opowieść, co stylowy miraż, w którym kino szpiegowskie, melodramat i kryminał mieszają się z wizjami emerytowanego bohatera. Twórców interesuje przede wszystkim forma, a nie treść. Najważniejsze są: oryginalny montaż, kolorystyka, podkład muzyczny. Fabuła, przypominająca klasyki, w tym najpopularniejszego w tej materii Jamesa Bonda, jest mocno rozmyta, momentami wręcz niezrozumiała dla widza. Aktorsko wyróżnia się Fabio Testi, który pasuje do tej formuły. Jego postawa wskazuje zarówno na zmęczenie życiem, jak i barwne wspomnienia z młodości. Do tego zjawiskowa zaginiona sąsiadka przypomina najładniejsze dziewczyny Bonda…

To nie jest propozycja dla widzów oczekujących klasycznie prowadzonej fabuły. Stąd pewna niszowość i obecność jedynie na pojedynczych seansach kinowych.

„Błysk diamentu śmierci” to kino specyficzne, skierowane do wybranych odbiorców, najlepiej takich, którzy przeżyli wiele dekad fascynacji szpiegowskim filmem sensacyjnym. Może niedomaga scenariuszowo, ale ujmuje kolorystyką, montażem i muzyką.

Atuty:

nostalgia kina szpiegowskiego lat 60.
montaż
kolorystyka
nawiązania do Bonda
podkład muzyczny
aktorstwo
Fabio Testi
scenografia, charakteryzacja, kostiumy
realizacja dźwięku

Mankamenty:

chaotyczny scenariusz
oszczędność w dialogach
przerost formy nad treścią
niszowa dystrybucja

Polecane dla:

fanów kina szpiegowskiego
lubiących klimaty starszych form realizacyjnych
amatorów retro i noir
ciekawych nowych pomysłów twórców europejskich
bywalców kin studyjnych
emerytowanych szpiegów

Twórcy:

reżyseria, scenariusz: Hélène Cattet, Bruno Forzani
zdjęcia: Manuel Dacosse
montaż: Bernard Beets
scenografia: Laurie Colson
dźwięk: Mathieu Cox, Tricoire Martin
obsada: Fabio Testi, Yannick Renier, Koen de Bouw, Maria de Medeiros, Thi-Mai Nguyen, Céline Camara, Kézia Quental, Manon Beuchot, Hervé Sogne, Barbara Hellemans, Sylvia Camarda