„Tehachapi”: fotograficzna resocjalizacja (ocena: 6/10 – za JR)

Andrzej
18 maj 2024
1 minut(y) czytania

Dokumentalne „Skazani na Shawshank” ….

Francuski artysta fotograf wkracza z nowym projektem do amerykańskiego więzienia o podwyższonym rygorze. Szybko łapie dobry kontakt ze skazańcami, nawet tymi z wytatuowaną swastyką na policzki, i angażuje ich do tworzenia czarnobiałych zdjęć na terenie zakładu.

Bohater, a jednocześnie reżyser tego filmu łapie znakomity kontakt z jakże trudną grupą. Dzięki może przedstawić ich trudne, ale często bardzo ludzkie historie. Efekt resocjalizacyjny programu jest zdumiewający. Chociaż momentami trudno uwierzyć, w aż tak dobry kontakt, jak chociażby w eksploatowanych scenach gdy reżyser z życzliwością wita się ze osadzonymi. W tle jednak są krwawe więzienne porachunki, wewnętrzne wojny, nawet zabójstwa.

Z czasem film zaczyna się skupiać na jednym więźniu. I to takim, który już ze względu na wygląd zewnętrzny nie budził sympatii. Reżyser jednak potrafi w sposób wyważony poprowadzić ten wątek. Stąd może porównanie do najlepszego filmu fabularnego o więziennictwie, gdzie też przestępcy (za wyjątkiem niesłusznie skazanego) zaczynali budzić sympatię widzów.

Oprócz treści, film jest również udany dokumentalnie. Zastosowano wiele urozmaiconych sposobów ujęć i montażu. Część scen przyjmuje popularny obecnie format relacji smartfonem. To sprawia, że pomimo gadającego charakteru dokument trzyma w napięciu. Ogląda się go wręcz z emocjonującym zainteresowaniem.

produkcja: Stany Zjednoczone, Francja

rok: 2024

gatunek: dokument więzienno-artystyczny

festiwale: 21. Millennium Docs Against Gravity, IDFA Amsterdam, MFF Sao Paulo, MFF Telluride