„One to One: John i Yoko”: przegląd programu telewizyjnego (ocena: 3/10 – za Lennona)

Andrzej
2 godziny temu
2 minut(y) czytania

Minimum muzyki, maksimów telewizyjnych reklam.

Po rozpadzie zespołu The Beatles, Lennon wraz z żoną przenosi się do Nowego Jorku. Tam koncertują, angażują się społecznie i politycznie, a także spędzają mnóstwo czasu przed telewizorem.

„One to One: John i Yoko” to dokument, który mógłby być fascynującą podróżą w życie dwóch legendarnych postaci – Johna Lennona i Yoko Ono – w nowojorskim okresie lat 70., a zamiast tego często przypomina chaotyczny przegląd telewizyjnych programów z tamtych czasów. Obie postacie były wówczas nie tylko celebrytami, ale wręcz twórcami samej definicji celebrytyzmu – osoby kontrowersyjne, o skrajnych poglądach, aktywnie włączające się w ruchy społeczne i polityczne. Kontrowersje wokół rozpadu The Beatles wciąż podsycały zainteresowanie opinii publicznej.

Niestety dokument zaledwie dotyka tych wątków. Narracja jest chaotyczna, a montaż często rozprasza zamiast angażować. Muzyki jest zaskakująco mało – w materiale brakuje większych fragmentów koncertów czy nagrań studyjnych Lennona. Zamiast tego przeważają urywki starych programów telewizyjnych, wraz z pełnymi segmentami reklam, co w efekcie staje się irytujące i męczące.

Film został przychylnie przyjęty w niektórych kręgach i znalazł się w szerokim multipleksowym repertuarze, co może sugerować pewne jego atuty – być może dostrzegalne przede wszystkim przez widzów o bardziej lewicowej wrażliwości.

„One to One: John i Yoko” to rozczarowujący dokument, który zamiast dać więcej muzyki oraz ciekawostek z życia Lennona i jego żony, skupia się na przeglądzie amerykańskiego programu telewizyjnego z lat 70.

Atuty:

legendarne postacie Lennona i Yoko Ono
ukazanie aspektów społecznych i politycznych lat 70.
obraz Nowego Jorku z epoki – życie codzienne, kultura, protesty społeczne
fragmenty historycznych programów telewizyjnych jako ciekawostka kulturowa
szeroka dystrybucja kinowa i obecność na festiwalach
dużo archiwaliów
intymne ujęcia prywatnego życia pary
podejmuje tematykę mediów i wpływu telewizji na społeczeństwo

Mankamenty:

chaos narracyjny i brak spójnej osi fabularnej
mało muzyki
nadmiar programów telewizyjnych i reklam
męczący montaż i styl narracji
niewiele ciekawostek z życia bohaterów
brak pogłębionych wywiadów lub analiz historycznych
nieczytelna chronologia wydarzeń
zbyt powierzchowny i fragmentaryczny
słabo oddane napięcia społeczne i polityczne tamtej epoki

Polecane dla:

fanów Johna Lennona i Yoko Ono
osób o lewicowej wrażliwości i zainteresowaniach społecznych
amatorów telewizyjnego stylu retro i archiwaliów z lat 70.
zainteresowanych społecznym życiem Nowego Jorku w okresie powojennym
miłośników chaotycznych dokumentów eksperymentalnych
ciekawych wpływu mediów na życie celebrytów
publiczności festiwalowej i kin multipleksowych szukającej „nietypowych” dokumentów
historiografów popkultury i mediów masowych
historyków zespołu The Beatles
muzyków, celebrytów
lewaków