„Koniec”: atak na Szwecję (ocena: 5/10 - za dystopijność)

Szwedzki stół serwuje równolegle: dramat rodzinny, melodramat nastolatków i katastroficzną wizję dystopijną.

Nastoletni Alex marzy o gitarze i miłości Ann. Przyjazd ojca z wojska burzy domowy ład. Dodatkowo Szwecję wstrząsa fala niewyjaśnionych wybuchów.

Początek buduje stonowaną atmosferę dramatu rodzinnego, czego eskalacją jest kłótnia przy wigilijnej kolacji. Gdy pojawia się motyw rodem z klasycznego kina katastroficznego ,wręcz SF trudno utrzymywać zarysowane wątki. W dodatku budżet nie pozwala na wiarygodne ukazanie zagrożenia. Sam motyw ataku terrorystycznego poprzez deszcz i jego wpływ na ludzkie umysły, jest może i ciekawy. Nie został jednak wykorzystany. Utrzymywanie w tym gatunku początkowych wątków rodzinnych i melodramatycznych zupełnie ze sobą nie współgra. Przeciągnięty czasowo film traci wiarygodność i nie trafi do amatorów żadnego gatunku, które próbuje łączyć.

Film miał, po dobrych kilku latach od produkcji, pojawić się w polskich kinach. Dystrybutor jednak słusznie się wstrzymał, gdyż trudno było oczekiwać zainteresowania. Trafił na platformę cda (wcześniej nawet do Netflixa) pod innym tytułem. Można go traktować jako ciekawostkę ze Skandynawii, gdzie filmy mocno depresyjne często są kręcone z dużym powodzeniem. Ten niestety jest średnio udany.