„Detektyw Bruno”: zagadka (ocena 4/10)

Zagadkowa słabość polskiego kina familijnego ….

Gwiazdor serialu kryminalnego traci popularność w wyniku przypadkowego popchnięcia dziecka. Aby ocieplić wizerunek decyduje się pomóc jednemu ze swoich nastoletnich fanów odkryć zagadkę przygotowaną przez przybranych rodziców.

Scenariusz uwłacza inteligencji młodego widza, do którego zapewne skierowana jest ta produkcja. O ile wątek celebryty jeszcze ma jakiś sensowny punkt wyjścia, o tyle główna narracja skupiona wokół nastolatka jest zwyczajnie bezsensowna. Ratują ją tylko warszawskie lokacje, z którymi związane są kolejne etapy odkrywania zagadki. Jakby tego było mało film jeszcze jest przeciągnięty, co zapewne wiąże się z brakiem pomysłu scenariuszowego. Nie popisał się również twórca dialogów. A gwoździem do trumny są słabiutkie role aktorskie: Piotr Głowacki wielokrotnie wychodził z podobnych opresji scenariuszowych – tym razem zawiódł właśnie ze względu na swoją ekspresję. Nie uratował filmu także nastoletni Iwo Rajski – wprost przeciwnie, jest zwyczajnie irytujący.

Śmieciowa opinia o polskim kinie familijnym może zostać utwierdzona. A szkoda bo ostatnio kilka produkcji wybijała się ponad przeciętność ("Za duży na bajki”).