„Bestia”: król lew (ocena: 5/10)

Lew jest dziki, lew jest zły, lew ma bardzo ostre kły.

Wdowiec chcąc odzyskać zaufanie córek zabiera ich na niebezpieczne safari.

Już zbyt długa sekwencja wprowadzająca nie nastraja pozytywnie. Bohater jest złym ojcem, a jego próba rehabilitacji mało wiarygodna. Jak już film przechodzi do sekwencji walki z tytułową bestią jest jeszcze gorzej. Wątpliwe, nawet w sytuacji stresowej, wybory powodują iż los bohaterów jest miało angażujący dla widza. A to w takich filmach ważne. Tak samo jak realizacja scen dynamicznych. Tutaj króluje chaos i sztampowo komputerowe efekty specjalne. Słabo wyszło, skądinąd pomysłowe, użycie samochodu jako klaustrofobicznego obiektu obrony przed atakiem. Prostota scenariusza jest lekceważeniem widza, który już wymaga trochę więcej niż kopiowanie znanych motywów budowania napięcia z klasyków takich jak „Szczęki” czy „Park Jurajski”. Jedynym atutem fakt iż to gotowy produkt na platformy wyznające obowiązek wysokiego procentu aktorów czarnoskórych, bo akurat do tego scenariusz pasuje.

Jakkolwiek scenariusz nie zachwyca, to warto odnotować próbę wytłumaczenia postawy zwierząt. Lwy przedstawione są początkowo jako zwierzęta wyjątkowo przyjazne człowiekowi. Agresja jednego z nich wymaga więc argumentacji. I ta nawet się broni – w końcu to człowiek jest najbardziej krwiożerczym zwierzęciem na planecie. Wokół tego motywu można było zrobić dużo lepszy film.