„Zołza”: scenarzystka (oceny: Woda 4/10, Ogień 7/10)

Nie każdy musi być jak zupa pomidorowa, żeby ją wszyscy lubili.

Bohaterka jest zbierającą wyróżnienia i nagrody producentką popularnego serialu telewizyjnego. Opryskliwa wobec dziennikarzy, katorżnicza wobec współpracowników, nieobecna wobec swojej najbliższej rodziny. Kariera przysłania życie osobiste.

Produkcja promowana jako komedia tak naprawdę podszyta jest dramatem. I to życiowym. Pracoholizm, mobbing, kariera za wszelką cenę, zapominanie o rodzinie – to cechy często spotykane, prowadzące do depresji, rozwodów, traumy dzieci. Jest niestety w tej produkcji bardzo przerysowane, co razi, ale jednak odnosi się do prawdziwych przypadków. Zresztą środowisko filmowe staje się w tym przypadku samokrytyczne, bo to film wymyślony przez odnoszącą w Polsce sukcesy scenarzystkę Ilonę Łepkowską i zagrany przez znaną z takich produkcji aktorkę Małgorzatę Kożuchowską. Ta jest wiarygodna w swojej roli, aż można się obawiać czy też nie jest na co dzień trudna we współpracy.

Niejednoznaczność gatunkowa nie wychodzi filmowi na dobre. Poczucie humoru jest na niskim poziomie, a gagi związane z zachowaniem bohaterki, który ma zwidy, mało śmieszne. W dodatku niewiarygodne. Pod względem dramatycznym przerysowania są szyte zbyt grubymi nićmi. A wprowadzony motyw ojca bohaterki wyjątkowo nie trafiony.

Te mankamenty nie są jednak przyczyną fiaska frekwencyjnego. Szeroka promocja, ładny plakat, czy też zachęcająca obsada powinny przyciągnąć widownię. Niestety zainteresowanie polskim kinem spadło po pandemii do poziomu, którego sięgnęła bohaterka tego filmu.