„Pan Zabawka”: z ręką w kieszeni (ocena: 5/10 - za niewolnictwo)

Rozkapryszony syn milionera kontra klepiący biedę beztroski pracownik.

Młody Aleksander ma wszystko co może sobie wymarzyć, ale po rodzinnej tragedii traci to znaczenie. Gdy podczas wizyty w fabryce zauważa śpiącego na warcie beztroskiego Samy decyduje się na ekscentryczne życzenie.

Film rozpoczyna się od sceny pogrzebu, na którym rozkapryszony dzieciak ze złością rzuca kwiaty na trumnę własnej matki. Gdy scenę później poznajemy kolejnego bohatera nie jest dużo lepiej. Zderzenie nastoletniego bogacza z dorosłym biedakiem mogłoby być dobrym pomysłem, gdyby chociaż jeden miał w sobie ułamek sympatii. Nacisk na uwypuklenie kwestii społecznych nie przekonuje. Nawet jeżeli twórcy scenariusze chcieli uwidocznić szkodliwość kolosalnych różnic w poziomie życia, zrobili to na przykładzie skrajnie nieangażującym w historię. Można nawet momentami odczuć familijne promowanie niewolnictwa.

Jeżeli film nie sprawdza się jako satyra na różnice społeczne to mógłby być przynajmniej śmieszny. Niestety poziom poczucia humoru, poziom dialogów pozostawiają wiele do życzenia, nawet biorąc uwagę na specyfikę francuskiego kina. I jeszcze nikt nie wie czemu Samy przez cały film, nawet jak gra w cymbergaja, trzyma rękę głęboko w kieszeni.

Nie powala również poziom realizacyjny. Jak na premierę w weekend sylwestrowy to wyjątkowo nieudane danie podszyte sporym zakalcem. Oby w Nowym 2023 Roku jak najmniej takich pasztetów trafiało do polskich kin.