„Nie martw się, kochanie”: Projekt Victoria (ocena: naciągane 6/10)

Żona zostaje w domu, a mąż idzie do pracy, której przedmiotu zdradzić nie może.

Pastelowe miasteczko stworzono na potrzeby specjalnego projektu. Biorą w nim udział tylko mężczyźni. Żony mają domowe obowiązki i bezwzględny zakaz wkraczania na pustynię.

Klimat lat 50-tych ubiegłego wieku. Amerykański sen oparty na ścisłym patriarchacie. Kapitalistyczne szczęście zapewnione ze względu na luksus, dobrobyt i rodzinny ład. Gdy jednak ta codzienność zaczyna się kruszyć odkrywanie prawdy staje się śmiertelnym niebezpieczeństwem.

Film operuje tajemnicą. Nie daje jednak prostych odpowiedzi. Można się wielu kwestii domyślać, ale całość jest zbyt przegadana i przeciągnięta. Nie dziwią negatywne odczucia wielu widzów. Co prawda pewnymi wskazówkami są nawiązania do innych filmów „Żony ze Stepford”, „Truman Show”, a na upartego nawet „Matrix” – jednak to zbyt duże wyzwanie dla widza kina rozrywkowego.

Znakomity montaż, ładne ujęcia, dopracowane kostiumy, pastelowe kolory. To urozmaica zbyt nadęte dialogi i ewidentne braki scenariuszowe. Czy wystarcza, żeby film polecić ... raczej spodoba się tylko wybranej publiczności.

Co ciekawe film stał się obiektem dyskusji pozaekranowych. Skandale na planie, dziwne zachowanie na festiwalach. To może przyciągnąć do kin, a konkluzja pozostanie średnio pozytywna.