„Listy do M. 5”: Wigilia (oceny: Woda 7/10, Ogień 5/10 – za Karolaka)

Ostatnia już chyba polska seria, która utrzymuje sympatię szerokiej publiczności.

Dla Mela Wigilia (Karolak) zaczyna się eksmisją, utratą dorywczej wigilijnej pracy i brakiem akceptacji matki.
Szczepan (Adamczyk) w ramach przygotowania drzewa genealogicznego przypomina sobie u szwagrze.
Wojtek (Malajkat) tymczasem niezdarnie kupuje drabinę rzekomo na potrzeby remontu mieszkania.
Bezdomny Lucek (Chabior) szuka odrobiny schronienia.
Grupa przyjaciół spotyka się po latach przy okazji sprzedaży mieszkania.

Miło zobaczyć w kinie … ludzi. To największy sukces piątej części świątecznej serii, że wciąż przyciąga publiczność.

Utrzymano mozaikową narrację skupioną na głównych bohaterów, w tym wielu znanych z poprzednich części. Na plan pierwszy wysuwa się wątek Karolaka, przeplatany z gasnącą relacją Adamczyka z Dygant oraz włóczącym się po mieście Malajkatem. Odbiega od tego niestety jeden z nowych wątków – zupełnie niepotrzebnych i nieangażujących. Także do tych głównych można mieć wiele zastrzeżeń, szczególnie balans kompozycyjny jest słabo dotrzymany (a to przecież łatwo ułożyć w postprodukcji). Mankament ten jednak schodzi na dalszy plan przy świątecznym nastroju i pozytywnym przesłaniu finałowym.

Widzów przyciąga znana obsada, świąteczna muzyka i ładne obrazki z Warszawy. Bohaterowie ze swoimi przywarami i problemami wpisują się w nastroje publiczności. Pomimo wszystkich wad twórcom udaje się dotrzeć do tak trudnych po pandemii do odgadnięcia oczekiwań widzów.