„Wszystko poszło dobrze” – udar (ocena 6/10)

Przychodzi taki czas, że trzeba się zmierzyć z ciężką chorobę bliskiej, kochanej osoby.

Dorosła córka dowiaduje się o udarze 85-letniego ojca. Wraz z siostrą stoją przed trudnym wyzwaniem opieki nad ubezwłasnowolnionym.

To zawsze trudny filmowo temat. Jakże wielkim wysiłkiem jest opieka nad najbliższą osobą: schorowaną, niezdolną do podstawowych czynności. Trudno wiec czerpać przyjemność z oglądania tego na ekranie. A kino jednak powinno być w pierwszej kolejności rozrywką. Przemagając jednak zniechęcenie trudno odmówić trafności obrazu znanego francuskiego reżysera, który pewnie nie bez powodu zrobił akurat film o starości, mimo że ledwie przekroczył 50-tkę. To jednak wiek w którym najczęściej dopada ryzyko konieczności opieki na którymś z rodziców. Może temat eutanazji jest zbyt powierzchownie ukazany, a końcówka ma w sobie zbyt wiele uproszczeń scenariuszowych. Jednak pozostaje filmem poruszającym i wskroś życiowym, zawierającym trafne spostrzeżenia i wielopłaszczyznowo ukazującym trudne wybory moralne. Jak chociażby scena, gdy młody człowiek ze zdziwieniem kontestuje decyzję o śmierci wskazując na piękno życia.

Film jest stonowany, przegadany, ale widać w nim bardzo dobre zdolności reżyserskie. Pasuje do kin studyjnych, a tygodniowa dystrybucja w multipleksach raczej nie przyniosła oszałamiającego zainteresowania.

Plusy:

+ życiowa sytuacja

+ wyrazistość bohatera

+ aspekty moralne

+ obsada

+ ciekawy montaż

Minusy:

- przygnębiające

- przegadane

- skromne realizacyjnie

- głównie dla osób dotkniętych chorobą, czy starością najbliższych