„Powrót do tamtych dni” – alkoholik (ocena 9/10)

Andrzej
14 gru 2021
2 minut(y) czytania

Drobiazgowa wiwisekcja życia z alkoholikiem. Brutalne, ale prawdziwe.

Nastoletni Tomek tęskni za ojcem pracujący jako radiowiec w Stanach. W szkole jego uwagę przykuwa nowa koleżanka. Gdy ojciec niespodziewanie wraca ma okazję zaimponować nowym odtwarzaczem wideo. Powrót ojca to jednak początek prawdziwej rodzinnej gehenny.

Zaczyna się komediowo i nostalgicznie. Polska tuż po przełomie politycznym. Ojciec za granicą i możliwość kupna klocków Lego to duży atut. Wydaje się, że dzieciństwo bohatera będzie szczęśliwe i dostatnie. Niestety powrót ojca to początek ogromnych problemów. Takich z którymi styka się tysiące polskich rodzin. Takich o których bardzo ciężko opowiadać i wywlekać na światło dzienne.

Film ma niezwykle osobisty charakter. Dla postronnego widza może wydawać się przerysowany. Jednak niestety tak wygląda rzeczywistość rodzin alkoholowych. Nie ma w tym filmie niedopowiedzeń, widz jest wręcz uczestnikiem rodzinnego dramatu: wymioty, mocz, agresja, ataki szału, wyzwiska – to wszystko z czym musi zmierzyć się rodzina osoby z problemem alkoholowym. Perspektywa syna i w pewnym sensie żony dominuje przez większość filmu stawiając w negatywnym świetle ojca. Jednak pod koniec widać próbę ukazania problemu także z punktu widzenia samego alkoholika. Wynika to z sentymentalnego podejścia reżysera. Dużo wyjaśnia zresztą historia reżysera i jego publiczne wypowiedzi.

To film, który może budzić wątpliwości i kontrowersje. Zrozumiany zostanie głównie przez tych, którzy doświadczyli podobnych sytuacji. Problem alkoholizmu wciąż jest w Polsce nie rozumiany – a taki film to wręcz gotowy materiał na terapię antyalkoholową.

Mniej ważne są same aspekty realizacyjne, ale warto zwrócić uwagę na kolejny udany projekt oddający specyfikę Polski z okresu ubiegłego wieku. Zadbano o scenografię, specyfikę życia, kostiumy, przedmioty, sposób wyrażania. Ogromnym atutem filmu jest aktorstwo – a rola Macieja Stuhra to bez wątpienia jego najważniejsza kreacja w karierze.

Plusy:

+ trafne ukazanie problemów rodzin alkoholowych

+ osobiste

+ znakomicie zagrane – porywająca rola Stuhra, nie gorsza Książkiewicz

+ gotowy materiał dla terapii antyalkoholowych

+ oddanie specyfiki początku lat 90-tych

Minusy:

- wyciszane wątki drugoplanowe

- drastyczność i bezpośredniość

- trudno zrozumiałe dla widza nie znającego realiów życia w alkoholizmie