„Goście”: znajomi z urlopu (ocena: 8/10 - za języczek)

Duńsko-holenderska integracja rodzinna.

Trzyosobowa duńska rodzinna na wakacjach we Włoszech poznaje również trzyosobową rodzinę z Holandii, ale z dzieckiem mającym problem z wymową. Po powrocie do domu otrzymują niespodziewane zaproszenie do odwiedzenia Holendrów w ich domku.

Mistrzostwo reżyserskie i operatorskie budowy napięcia. Scenariusz oparty na motywie przyjaźni zawartej podczas rodzinnych wakacji. Pojawiają się różnice kulturowe i narodowościowe. Napięcie narasta powoli, ale już w zawiązaniu akcji czytelny jest niepokój. Bohaterowie - duńska rodzina, nie są zbyt sympatyczni: mąż pierdoła, liberalna matka, irytująca córka. Udaje się jednak na ich historii zbudować narrację niezwykle angażującą, a widz wręcz stawia się w sytuacji bohaterów. Chociaż szczególnie w końcówce postawa staje się przerysowanie bierna. Najwyraźniej jednak to celowy zamysł reżysera, który czytelnymi środkami wskazuje na chęć ukazania krytyki takiej postawy . Może szersze przedkładanie tego na współczesną rzeczywistość jest nadużyciem, ale wcale tak bierna postawa nie jest czymś niemożliwym, o czym świadczy wiele przykładów (chociażby postaw w trakcie wojen).

Celowym zabiegiem jest także brak zaskoczeń. Od początku, i nie jest to odkrycie specjalnie spoilerowe, wiadomo iż sytuacja bohaterów zmierza ku tragedii, a holenderska rodzina wcześniej czy później odkryje swoją prawdziwą twarz. Może zaskoczeniem jest jedynie brak zaskoczeń, bo łatwo wyobrazić sobie jakiś twist w końcówce.

Skandynawskie kino potrafi straszyć w zupełnie inny sposób niż w wysypie horrorów, które szczególnie pod koniec roku pojawiają się w kinach. Oczywiście „Goście” (angielski tytuł „Speak No Evil” dużo lepszy) nie do końca, a na pewno nie w pierwszej połowie, są horrorem. Jednak percepcja tego filmu nie jest niczym przyjemnym, a pod koniec aż bije w oczy. Jak ktoś lubi wychodzić z seansu w mocno nie komfortowym nastroju to jest to dla niego jeden z najlepszych filmów ostatnich miesięcy.