„Dzika noc”: krwawa Wigilia (ocena: 7/10 – za Mikołaja)

Na takiej Wigilii trudno się nudzić.

Zmęczony swoją pracą Święty Mikołaj popija piwo w pubie. Jego kolejna wizyta z kolejnym prezentem w rezydencji bogatej biznesmenki zakończy się sensacyjną jatką.

Dobra wiadomość jest taka, że Święty Mikołaj istnieje – taki naprawdę, z zaprzęgiem reniferów na dachu, tysiącletnim stażem pracy, panią mikołajową w domu, magicznym workiem prezentów, rozwijaną księgą ukazującą złych i dobrych, znający wszystkich ludzi z imienia.

Zła wiadomość jest taka, że Mikołaj święty do końca nie jest, w przeszłości miał dość wątpliwe zajęcia, a współcześnie zmęczony powtarzalnymi obowiązkami popada w depresję, a o ludzkości ma niezbyt dobre mniemanie.

I taki Mikołaj trafia ze swoim prezentem do domu bogatej kobiety, którą w wigilijny wieczór odwiedza rodzina mało kochająca, pragnąca bardziej skorzystać ze zgromadzonych dóbr materialnych. A na te chętkę mają zorganizowani przestępcy.

Wieczór wigilijny zamieni się brutalny napad, role zakładników i bezwzględną walkę o pieniądze. Pytanie, czy Mikołaj jako świadek zdecyduje się zaangażować.

Obecny w kinie motyw „złego” Mikołaja wykorzystano tutaj w całej rozciągłości. Bohater jest charyzmatyczny, wyrazisty. Scenariusz balansuje pomiędzy familijnym fantasy, a krwawą sensacją z elementami horroru gore – w każdym razie sposobów na uśmiercanie nie powstydziłyby się najkrwawsze filmy grozy. Utrzymuje się jednak nastrój świąteczny, nawet najbrutalniejsza scena rozgrywa się z nastrojową muzyczką w tle.

Dobre tempo akcji, wyraziści bohaterowie, poprawne aktorstwo, sprawnie rozpisane dialogi. Ogląda się z rozbawieniem, nawet jak wiele motywów jest ogranych, krew momentami leje się strumieniami, a finał jest z góry przesądzony. Dodatkowo w przedświątecznym otoczeniu, w dystrybucji w galeriach handlowych przesiąkniętych świątecznymi dekoracjami nabiera dodatkowego wydźwięku. A jeszcze w IMAXie ze świetnym dźwiękiem. Po świątecznych zakupach idealny „odmóżdżacz”.