„Lunana. Szkoła na końcu świata”: nauczyciel (ocena: 6/10 – za Bhutan)

Najszczęśliwszy kraj na świecie - świat, w którym dziecko nie wie czym jest samochód.

Nauczyciel nie mający zapału do swojej pracy zostaje wysłany na koniec świata, do małej wioski, gdzie dzieci pragną edukacji niczym kania dżdżu.

Propozycja inne niż wszystkie obecne w kinach, nie tylko ze względu na nieznaną kinematografię. I mało znany azjatycki kraj. Dzięki nominacji oscarowej można poznać zupełnie inny świat. Bohater niespecjalnie go czuje: marzy o wyjeździe za granicę, porzucenie trudnej pracy nauczyciela. Wyprawa na odludzie zdecydowanie nie jest jego marzeniem: odcina się chodząc w słuchawkach i narzeka na błoto brudzące buty. Dopiero gdy dociera na miejsce i wchodzi w interakcje z dziećmi dostrzega urok życia poza cywilizacją. Wzruszająca scena, gdy dzieci uczą się alfabetu poruszy każdego kto przetrwa do tego momentu. Bo to monotonny, stylizowany na dokument film, ale ukazujący zupełnie inne spojrzenie na rzeczywistość. Nie ma Internetu, nie ma telewizji, nie ma nawet telefonów komórkowych. Warto odciąć się na te dwie godziny od tego wszystkiego i zobaczyć jak można żyć inaczej. Wcale nie gorzej. Spóźniona dystrybucja w niczym nie przeszkadza – w tej wiosce pewnie niewiele się zmieniło.