„Inni ludzie”: raper (ocena 6/10)

Adaptacja książki pozornie nieadaptowalnej.

32-latek z niespełnionym marzeniem wydania płyty rapowej nawiązuje romans z niespełnioną życiowo mężatką.

Film stara się utrzymać klimat książki Doroty Masłowskiej – już na poziomie literackim bardzo nietypowej narracyjnie i dialogowo. Zachowano raperski sposób przekazywania rzeczywistości. To co prawda wymusza narrację z offu, ale zapewnia dobre tempo. Udaje się oddać współczesny obraz życia w Warszawie. Dla jej mieszkańców dodatkową atrakcją staje się rozpoznawanie znanych lokalizacji. Wyrazistość bohaterów pomaga aktorom, którzy wychodzą z tego wyzwania obronną ręką.

Film siłą rzeczy jest momentami wulgarny, co wymusza tematyka postrzegania rzeczywistości. To historia ludzi mających duże problemy z adaptacją, ale jakby blisko wielu widzom. Mamy tutaj do czynienia z młodym mężczyzną nie spełnionym artystycznie, ojcem nie potrafiącym odzyskać zaufania swojej córki, dojrzałem kobiety poszukującej pocieszenia po nieudanym związku. A nawet gosposi Ukrainki co nabiera dodatkowego znaczenia w okresie wzmożonej emigracji wojennej.

Wydawało się, że stworzenie filmu na podstawie tego utworu literackiego jest zadaniem karkołomnym. Ale jednak się udało i film wnosi ożywczy powiem nie tylko do polskiej kinematografii, ale także do sztampowego zestawu produkcji dystrybuowanych w kinach. Ciekawostką jest, że koproducentem jest Warner Bros – nie angażujący się wcześniej w polskie kino, a w dodatku znany z bardziej rozrywkowych produkcji.

Plusy:

+ rapowa narracja

+ wyrazistość postaci

+ dobre tempo

+ społeczne spostrzeżenia

+ kompozycja scen

+ muzyka

+ stołeczne lokalizacje (Powiśle, bar pod Iglicą)

Minusy:

- wulgarne

- uproszczenia scenariuszowe

- wielkomiejskie problemy i podejście klasy średniej