Dzieciak, który został królem – film, który nie wszedł od kin (ocena: 5/10)

Ambicje może i były. Ale pomysł spalił na panewce ze względu na niedookreśloną grupę odbiorców.

Aleks nie jest zbyt szczęśliwym nastolatkiem. Ojca pamięta tylko z książki o rycerzach króla Artura, którą mu pozostawił. Samotnie wychowywany przez matkę, w szkole jest wyśmiewany przez silniejszych. Gdy więc przypadkowo odnajduje na wysypisku śmieci dziwnie wyglądający miecz nie spodziewa się że jest „wybrańcem”. A tymczasem w klasie szkolnej pojawia się cokolwiek ekscentryczny kolega zainteresowany umiejętnościami Aleksa.

Z jednej strony film ten przyjmuje konwencję familijną: nastolatek, który musi poradzić sobie ze szkolnymi i rodzinnymi problemami. Z drugiej proponuje zbyt mroczną konwencję kina fantasy. W efekcie powstał problem z grupą docelową, element którego nie przemyślano w trakcie produkcji. Nawet lepiej zrealizowane sceny nie pokrywają tego mankamentu. Środki poświęcone na efektowniejszy fragment filmu zanikają, gdy na siłę się przywraca motywy rodzinne. Jeszcze więcej jest drobnych wpadek fabularnych. Już na samym początku chłopcy w internecie sprawdzają sobie tłumaczenie, a chwilę później zamiast skorzystać z wyszukiwarki internetowej grzebią się na strychu w poszukiwaniu starej książki. Jeszcze gorzej jest w wiarygodności przemian kolegów szkolnych, czy też gremialnej szkolnej akcji w końcówce filmu.

Najlepiej wypada w tym wszystkim wątek komediowy, oparty na zgranym, ale wciąż śmiesznym motywie pojawienia się we współczesnym świecie postaci ze średniowiecza.

Rynek brutalnie ukarał te wpadki. Film przepadł w dystrybucji kinowej, a do polskiej w ogóle nie został włączony. Oglądanie gdzieś na małym ekraniku jeszcze bardziej zmniejsza jego wartość.

Plusy: