Moja gwiazda: Teen Spirit – teledyskowo (ocena: 5/10)

Niewykorzystany potencjał aktorski i tematyczny.

Violet (Elle Fanning) dostaje się do programu typu Talent Show i wyrusza z brytyjskiej prowincji, na która trafiła jako córka polskiej emigrantki (Agnieszka Grochowska) do Londynu pod opieką domorosłego menadżera, realizować swoje marzenia o wielkiej karierze.

Plakat zachęca producentem oscarowego „La la land” co jest oczywistym nadużyciem i naciąganiem fanów tamtego kompletnego reżysersko filmu do tej chałupniczej produkcji. Może lubiąc podobne klimaty muzyczne ogląda się z przyjemnością, bo Max Minghella (który raczej powinien pozostać przy aktorstwie) dobrze radzi sobie z fragmentami estradowymi. Są one poprawnie zmontowane i przypominają formą teledysk. Zupełnie to nie współgra z pozostałymi scenami, które zrealizowano statycznymi, nie ostrymi ujęciami, jakby budowano klimat filmu psychologicznego. Na taki jednak nie ma żadnego pomysłu, postacie są zupełnie pozbawione charakteru. Nawet tak dobre aktorki jak Elle Fanning i Agnieszka Grochowska nie mają czego grać.

Jest to więc klasyczny przykład, gdy potencjał opowiadanej historii był – w końcu perypetie uczestników różnorakich konkursów mogą być i wielokrotnie były podstawą niezłych scenariuszy, jednak niedoświadczony reżyser nie podołał zadaniu. Nie ma w tym filmie rysów historycznych, nie ma motywacji – nawet nie przekonano dlaczego ładna i zdolna dziewczyna chodzi cały film z miną cierpiętniczą. Trochę dziwne że tak dobra aktorka jak Fanning nie zorientowała się że to do niczego nie prowadzi, z drugiej strony taki Woody Allen pewnie diametralnie inaczej prowadzi ją aktorsko.

A pomysły fabularne były podane na talerzu: próba wydźwignięcia się z szarości prowincjonalnego życia, rywalizacja pomiędzy uczestnikami konkursu, stosunek matka-córka, zagrożenia dla dziewczyny po wejściu w wielkomiejski świat – jakoś film żadnego z tych motywów nie wykorzystuje. Snuje jedynie historię z jednym dynamiczniejszym wieczorem, poprzetykaną teledyskowymi utworami muzycznymi.

Dla nas co najwyżej miłym akcentem jest wykorzystanie motywu polskiej emigracji i puenta, że jednak SPOILER: to w naszym narodzie tkwi potencjał do wygrywania konkursów. Uwypuklone również jest, że ważniejszy od imprezowania może być łańcuszek z krzyżykiem, co w czasach wyśmiewania się z wartości religijnych stanowi dobra odmianę.

Plusy: