"Za niebieskimi drzwiami" - Fundacja Akogo? (ocena 6/10)

Polskie kino familijne na niebotycznym poziomie technicznym.

Ekranizacja książki Marcina Szczygielskiego.

Film z udziałem Ewy Błaszczyk, której zaangażowanie nie jest przypadkowe, bo to osoba najbardziej kojarzony ze sprawami wybudzania ze śpiączki. Zaangażowana z uwagi na osobisty przypadek, twórczyni specjalnej Fundacji.

Fabuła

Łukasz (12 lat) samotnie wychowywany wyjeżdża z mamą na wakacje. Już w tym momencie film podbija nasze serca, bo wyjazd następuje z ulicy Smulikowskiego. Na marginesie, fakt że nie było tam zaparkowanego ani jednego samochodu to już czysta fantazja, której zresztą w tym filmie nie brakuje. Niestety podróż kończy się wypadkiem i bohaterowie trafiają w ciężkim stanie. Łukasz jakoś dochodzi do siebie. Ale trafia najpierw pod opiekę starszej sąsiadki, a potem nieprzyjemnej z pozoru Ciotki (właśnie Ewa Błaszczyk).

Ciotka

Początkowo Ciotka wydaje się wyjątkowo nieprzyjemna, ale z czasem można się do niej przyzwyczaić. Co prawda jeździ zdezelowanym samochodem i mieszka w dziwacznym domu na końcu świata, w którym do każdych drzwi trzeba pukać, mimo że nikt tam więcej nie zamieszkuje. Ale jakaś nić pomiędzy nią a bratankiem może się zawiązać. Tyle że sytuacja jest trudna: Łukasz tęskni za mamą i za swoim dawnym życiem.

Fantazja

I gdy nie widać ratunku, z pomocą przychodzi magia. Okazuje się, że obskurny dom faktycznie ma "drugie dno". I Łukasz je odkrywa przeżywając nowe przygody. Nawet nawiązuje dzięki nimi więź z rówieśnikami. I wszystko zmierza do ... zaskakującego finału.

Realizacja

Aż trudno uwierzyć, że to polska produkcja. Nawet pierwsza część filmu jest porządnie zrobiona (np. wypadek samochodowy). A od momentu przekroczenia "niebieskich drzwi" jest po prostu przepięknie. Można narzekać, że to trochę kalka Narnii, czy filmów Burtona. Ale cóż z tego. To jest tak plastyczne, że mogłoby być jeszcze w 3D i nikt by nie udowodnił, że to nie produkcja disneyowska.