„Nie cudzołóż i nie kradnij”: dekalog (ocena: 7/10 - za Wieniawę)

Niemalże polski Pulp Fiction.

Jak doszło do tego, iż w pobliżu wiejskiej figurki ukrzyżowanego Chrystusa zaparkował dostawczak firmy kurierskiej pełen trupów.

Narracja jest retrospektywna i kolażowa. W kolejnych rozdziałach, opatrzonych numerami przykazań i cytatami z Biblii, przedstawione jest w jaki sposób ekscentryczni bohaterowie (ekskluzywna call girl i jej alfons, ksiądz, kurier, mężczyzna zostający w domu po służbowym wyjeździe swojej żony, dwóch mężczyzn wymuszających haracze) znaleźli się w jednym miejscu, a marnym stanie. Jakkolwiek można czepiać się do pewnych dziur scenariuszowych i uproszczeń to całość się spina. Ma w dodatki dobre tempo i barwnych bohaterów. Dialogi są siłą rzeczy absurdalne, momentami wulgarne, ale napędzają akcję.

Zaangażowano znanych, ciekawych aktorów. Świetnie wypada szczególnie Julia Wieniawa w przekonującej roli drogiej prostytutki. Większy potencjał miała druga żeńska rola Aleksandry Popławskiej. Wśród mężczyzn wyróżnia się Cezary Pazura jako alfons i Mariusz Drężek jako ksiądz z wątpliwościami moralnymi.

Nawiązania religijne są odrobinę zbyt nachalne, jednak nadają dodatkowy wymiar opowiadanej historii. Trafnie ukazano małomiasteczkowość, ale także postawy osób dysponujących majątkiem. Forma jest luźna i przystępna, jak na polski film także stonowana moralnie. Historia ocieka absurdem, świadomymi przerysowaniami, mało logicznymi decyzjami. Ma jednak swój swojski urok. Jedna z ciekawszych propozycji krajowej kinematografii ostatnich lat, zupełnie jednak nie doceniona zarówno przez recenzentów, jak i widzów.