„Najgorszy człowiek na świecie”: Julia (ocena 6/10)

Norweski kandydat do Oscara. Ciekawy film, ale bez przesady …

Julia to młoda kobieta, bardzo niezdecydowana. Zaczyna studiować medycynę, zmienia ją na psychologię, w końcu na fotografię zatrudniając się jako pracowniczka księgarni. Także w życiu osobowym jest mało stabilna: wiąże się ze starszym kontrowersyjnym rysownikiem komiksów, a na imprezie poznaje innego mężczyznę.

Prosta historia, z ograniczoną liczbą bohaterów. Opowiedziana w uporządkowany sposób czytelnie podzielona na prolog, dwanaście rozdziałów i epilog. Obraz życia młodej kobiety nie bardzo wiedzącej co chce w życiu robić. Może bardziej trafia do młodszego pokolenia, bo ogólnie to bohaterka jest irytująca i trudno zaangażować się w jej rozterki życiowe. Dialogi są jednak poprawne, a kilka scen wymyślnych – jak chociażby ta z wizjami po grzybkach halucynogennych. Gorzej ze scenami erotycznymi – chyba celowo obleśnymi.

Film pozostawiałby pozytywne wrażenie, gdy nie oczekiwania napompowane nominacją oscarową. To zbyt banalny film, w zasadzie o niczym, aby się nim specjalnie zachwycać. A tyle ważnych produkcji, nawet polskich („Żeby nie było śladów”) ginie w selekcji. Nikt nie dojdzie czym kierują się decydenci oscarowi, bo na pewno nie ważkością tematyki i poziomem artystycznym filmów.

Uwaga: film nie jest adaptacją książki, polski dystrybutor nie przemyślał tematu przenosząc oryginalne tłumaczenie.

Plusy:

+ prosta historia

+ czytelny podział na rozdziały

+ intryga miłosna

+ scena po narkotykach

Minusy:

- antypatyczna bohaterka

- trywialność rozterek

- brzydkie sceny erotyczne

- nominacja oskarowa na wyrost

- polski tytuł nawiązujący tytułem do dobrej książki