„Duch śniegów”: fotograf zwierząt (ocena 6/10)

Film na wyciszenie.

Dwóch fotografów w surowym górskim Tybecie cierpliwie wyczekuje unikalnych zwierząt.

Takiego kina przyrodniczego już się nie robi. Kosztem realizmu stawia się na atrakcje dla widza: walki pomiędzy zwierzętami, pożeranie, umieranie. Tymczasem życia zwierząt to głównie monotonia dnia. Tak samo jak fotografa cierpliwie wyczekującego na to jedno ujęcie.

Narracja jest dostosowana do tematu. To monotonne obrazy pięknych krajobrazów prowadzące do zachwycającego efektu jakim jest fotografia – często nieoczywistego do uchwycenia lub zlewającego się z otoczeniem zwierzęcia. Obraz uzupełniony jest narracją z offu, co nie jest zbyt atrakcyjne filmowo ale oddaje okres oczekiwania, gdy człowiekowi głębią się różne myśli i refleksje w głowie. Dla zabieganego widza, oczekującego w kinie akcji, rozrywki, humoru to odczucie nietypowe, sprzyjające wyciszeniu. Tego czego nie doświadczy ani w codziennych obowiązkach, ani podczas wizyty w kinie, ani nawet oglądając telewizyjne programy przyrodnicze.

Niewątpliwym atutem jest podkład muzyczny w formie idealnie pasującej do tematyki twórczości Nicka Cave’a. Zaryzykowano z szerszą dystrybucją kinową tej produkcji i wydaje się że znajdzie wielu sympatyków. Jeżeli kogoś nie zanudzi to będzie miał momenty głębokiego poruszenia widząc efekty fotograficznej cierpliwości.

Plusy:

+ przyrodniczy w starym stylu

+ znakomite ujęcia fotograficzne

+ muzyka Nicka Cave’a

Minusy:

- monotonne

- nie kinowe

- zbyt wiele gadania z offu