„Z miłości do mody” – krawcowa Diora (ocena 5/10)

Mało mody, dużo społecznych podziałów.

Kobieta pracująca jako główna krawcowa w markowej firmie projektowej zostaje okradziona na ulicy przez nastolatkę. Zostaje z niepotrzebną gitarą. Ale złodziejka jednak się z nią spotyka.

Na czasie popularności filmów o modzie („Dom Gucci”) można było lepiej rozegrać dystrybucję tego filmu. Jednak pokazywany jest na pojedynczych seansach. Może dlatego że moda jest jedynie tłem. Kluczowe są tutaj stosunki społeczne i zestawienie kobiety u schyłku udanej kariery zawodowej z młodą ale pozostającą na uboczu rynku pracy. Pomiędzy pokoleniami i warstwami społecznymi rodzi się wzajemne zrozumienie, a nawet przyjaźń. Bohaterki trudno lubić i to utrudnia pozytywny odbiór tej produkcji. Jednak warto zauważyć iż udało się oddać realne problemy współczesnego rynku pracy. Głownie kobiet.

Film kameralny, oparty na dialogach. Tak samo jak moda, tak samo w tle jest Paryż. Potencjał był większy.

Plusy:

+ różnice społeczne

+ surowy obraz życia

+ moda i Paryż – w tle

Minusy:

- mało sympatyczne postacie

- wolne tempo

- nudna narracja

- niszowa dystrybucja (w Warszawie Kinogram za cenę porównywalną do produktów Diora)