„West Side Story” – gangi Nowego Jorku (ocena 7/10)

Spielberg poszedł w musical … ale w połowie filmu chyba się zorientował, że lepiej wychodzą mu produkcje dramatyczne.

Na ulicach Nowego Jorku dwa ganki: Jetsów i Sharksów (nie tych z Krakowa) rywalizują o swoje miejsce. Rywalizacja zaostrza się do użycia groźnych narzędzi. Tymczasem jeden z członków zakochuje się podczas potańcówki w pięknej dziewczynie, tyle że związane z wrogim gangiem. Typowe „Romeo i Julia”.

Pierwsza połowa filmu jest zachwycająca pod kątem choreograficznym, dźwiękowym i muzycznym. Wydaje się, że Spielberg znakomicie sprawdza się w wersji musicalowej. Tymczasem w pewnym momencie ją porzuca, snując w drugiej połowie filmu opowieść mroczną i dramatyczną. To jakby dwa znakomite, ale różne filmy w jednym. Jak ktoś kupi takie rozwiązanie to zakocha się w tej produkcji. Ale nie dziwią również sceptyczne oceny. Taka mroczna, pod koniec kryminalno-dramatyczna aura nie do końca odpowiada formie musicalowej. Film podtrzymuje wersję sprzed 60 lat, a niektóre sceny zapewne celowo są bardzo zbliżone. Co prawda muzycznie już trąci myszką, nadrabia to jednak nowoczesną realizacją.

Spielberg miał spore problemy produkcyjne, film dotknęły przerwy pandemiczne. Jednak realizacyjnie wychodzi obronną ręką, a realizację dźwięku i zdjęcia Kamińskiego to prawdziwy majstersztyk, aczkolwiek nie wiadomo czy zostanie doceniony na rozdaniu Oscarów. Do tego piękna Rachel Zegler i wysmakowane kadry biednego Nowego Jorku.

Plusy:

+ choreografie

+ realizacja dźwięku

+ muzyka

+ urocza Rachel Zegler

+ podobieństwa do wersji z 1961 roku

+ zdjęcia Kamińskiego

+ mroczna, kryminalna druga połowa

Minusy:

- wolta gatunkowa

- wtórne muzycznie

- mało entuzjastyczny odbiór krytyki