„Niewidzialna wojna”: M(V)ega kariera (ocena: 6/10)

Odważne jak na autobiografię.

Filmy Patryka Vegi zarobiły ponad 200 mln USD – jak głosi ukazujący się napis na ekranie przed negocjacjami z arabskim inwestorem. Młody Patryk już jako dziecko był motywowany przez samotnie wychowującą go matkę w dążeniu do doskonałości.

Biografia przechodzi przez kolejne okresy życia protagonisty: dzieciństwo, okres nastoletni, pierwsze interesy, sukcesy reżyserskie, nałogi, kontrowersje, aktywność religijna. Nie ma tutaj tematów tabu, a pewne etapy są najwyraźniej przerysowane. Vega chyba chciał ponownie zaszokować, ale w małym stopniu to już działa.

To kolejny chaotyczny narracyjnie produkt Vegi, który spotka się z jednoznacznie negatywnym odbiorem. Szkoda, że Vega nie przeanalizował utraty zaufania widzów, bo akurat krytyków miał praktycznie zawsze przeciwko sobie. Jak ktoś jednak lubi jego styl to ten film też mu się będzie oglądało dobrze. Aczkolwiek mógłby być krótszy.

Najlepiej wypada pierwsza faza, gdy oddano klimat lat 80-tych. W kolejnych etapach w tle widoczne są zmiany społeczne w Polsce. Najsłabiej ukazany jest już sam sukces i kontrowersyjność reżysera. A już najsłabiej wypadł motyw grubego Vegi narkomana.

Nie postarano się realizacyjnie. Pochwalić można jedynie dopracowaną charakteryzację. Słabiutko wypadają praktycznie wszyscy aktorsko, niektórzy nawet żenująco. Nazwiska Zawieruchy i Anny Muchy nie przyciągną widzów do kin. A przecież kiedyś u Vegi grali naprawdę zacni aktorzy typu Dorociński, Grabowski. Kolejna cegiełka do jego upadku.