„Miłosna piosenka dla twardzieli” – poezja gangstera (ocena 7/10)

Gangsterska czarna komedia z poezją i teatrem w tle.

Szef gangsterów zakochuje się w sprzedawczyni z supermarketu wykorzystując do podrywu sklecane wiersze będące efektem kursu nauki poezji. Jego żołnierze tymczasem próbują zorganizować balangę urodzinową dla mało lubianej wśród rówieśników córki oraz odzyskać dług zaciągnięty przez parę zakręconych amatorskich aktorów.

Brakuje takich filmów na Warszawskim Festiwalu Filmowym. Kiedyś były wyznacznikiem tej imprezy. Teraz trzeba je szukać z mozołem w przepełnionym zbyt poważnymi produkcjami harmonogramie. To pomysłowa komedia, chociaż pewnie znajdą się tacy którzy odnajdą nawiązania do wielu innych filmów tego typu. Narracje napędzają kontrasty: gangster – poezja, wyłudzanie długów – przedstawienie teatralne. Bohaterowie są wyraziści, aczkolwiek mało sympatyczni – trudno im kibicować, można się natomiast z nich pośmiać. Zapewne kin ta komedia nie zawojuje, ale to taki typowy film, który pozostaje po imprezie festiwalowej.

Plusy:

+ czarne poczucie humoru

+ wyrazistość bohaterów

+ kontrast poezji i teatru z niecną profesją bohaterów

+ zakręcona historia

+ poprawne dialogi

+ wyważone aktorstwo

+ ciekawe pomysły aranżacyjne

Minusy:

- typowe kino czarnego gangsterskiego humoru

- mało sympatyczni bohaterowie

- przydługawe

Zwiastun:

tytuł oryginalny: Cette musique ne joue pour personne

produkcja: Francja, Belgia

rok: 2021

gatunek: komedia

festiwale: Cannes, Warszawski Festiwal Filmowy (Pokazy Specjalne)

· reżyseria: Samuel Benchetrit

· scenariusz: Samuel Benchetrit, Gabor Rassov

· zdjęcia: Pierre Aim

· montaż: Clémence Diard

· scenografia: Gaël Leroux

· dźwięk: Miguel Rejas, Sebastien Wera, Julien Perez

· obsada: François Damiens, Ramzy Bedia, Vanessa Paradis, Gustave Kervern, Bouli Lanners, Joey Starr, Valeria Bruni Tedeschi, Raphaëlle Doyle, Constance Rousseau, Vincent Macaigne, Jules Benchetrit