Hotel Transylwania 3 – zakochany wampir (ocena: 5/10)

Mocno odgrzewany kotlet … jak już nawet hotel znika z fabuły, o czym uprzedza oryginalny tytuł (polski dystrybutor zapomniał o tym). Dzieciaki to łykną, bo wciąż jest kolorowo, dynamicznie i różnorodnie, ale dla starszych widzów pozostaje jedynie całkiem udana choreograficzno-muzycznie końcówka.

Każdy ma prawo do wakacji. Także kierownik hotelu. Nawet jeżeli jest wampirem. A w dodatku samotnym po śmierci żony. Wycieczka luksusowym jachtem ma być dla Drakuli odskocznią od pracy zawodowej, a jednocześnie spojrzeniem na świat z innej strony. Częściowo się to udaje, bo podstarzały wampir do szaleństwa zakochuje się w Erice atrakcyjnym kapitanie (kapitance?) statku. Nie zna jednak prawdziwych motywacji pięknej kobiety. A jak wiadomo miłość jest ślepa i wampirza intuicja mu nie pomoże. Na szczęście ma rodzinę i przyjaciół.

Sam fakt, że opuszczamy tytułowy hotel dowodzi, że zaczyna brakować pomysłów. Trzecia część wampirze animacji stanowi jedynie odgrzewany kotlet. Pierwsza połowa filmu jest przeciętna i razi wymuszonymi żartami. Owszem – utrzymany jest klimat poprzednich filmów, bohaterowie są kreśleni wyraziście, a kilka żartów może trafić do mniej wymagających widzów. Jednak całość jawi się jako maksymalnie wymuszona.

Zmienia się to częściowo w drugiej fazie dzięki bardzo pomysłowym rozwiązaniom choreograficznym. Zarówno muzycznie, tanecznie, jak i graficznie (biało-czarny taniec) przykuwają uwagę także wymagających widzów, czy też po prostu rodziców skazanych na towarzystwo swoich pociech. Wisienką na torcie jest porywająca scena muzycznej konfrontacji. Piosenka, która rozwiązuje rywalizację wynagradza niedogodności pierwszej części filmu.

Animacyjnie jest dosyć standardowo, „trójka” nie odbiega realizacyjnie od poprzednich części. Stanowi to w pewnym sensie rozczarowanie, bo jednak budżet opiewał na 80 mln dolców. Oczekiwania młodej widowni spełni, ale przy takich możliwościach finansowych wypadałoby wymyślić coś oryginalnego. Nie zachwyca również polski przekład i dubbing. Tutaj także brakuje pomysłów, jakby twórcy wiedzieli, że sam tytuł zapewni frekwencję kinową.

Jest to więc animacja, który spodoba się dzieciakom (niektóre pewnie nie widziały poprzednich części - nie będą miały wrażenia powtarzalności), jednak dorosłych porwie co najwyżej w końcówce, i co najwyżej jedną sceną. Trochę mało.

Plusy: