„Zupa nic” – co to jest ZOMO? (ocena 7/10)

Sentymentalna podróż w lata 80-te.

Ojciec architekt, matka pielęgniarka, dwójka dorastających córek i teściowa z powstańczym rodowodem, gnieżdżą się w komunistycznym mieszkaniu w bloku w połowie lat 80-tych. Najcenniejsze są wówczas kartki na mięso przed świętami. A szczytem marzeń puszka szynki, talon na malucha i wczasy nad Balatonem połączone z handlem. Konflikt społeczno-polityczny ukazany w scenach kłótni rodzeństwa i przyjaźni z synem zomowca.

Klimat odwzorowany dzięki wiarygodnym dialogom, drobiazgowej scenografii, muzyce i archiwaliach czarno-białych. Początek filmu, zakrapiana kolacja z kłótnią solidarnościowej siostry z oportunistycznym bratem, nadawał spory potencjał społeczny. Kinga Dębska poszła jednak w mniej zajmujące, ale bardziej komediowe wątki: talonu na samochód, czy też wycieczki na Węgry. Pozytywne podejście do wyrazistych postaci pozwala jednak bawić się także tymi. Chociaż scenariusz wątły to dla ludzi wychowanych w tamtych czasach taki film to prawdziwa sentymentalna perełka. Dla młodszych widzów pewnie już mniej.

Plusy:

+ wiarygodne dialogi

+ bohaterowie

+ wierne odwzorowanie komunistycznych lat 80-tych

+ sentymentalizm

+ polska muzyka

+ scenografia, kostiumy

Minusy:

- porzucony kontekst społeczny

- wątła fabuła

- mało ciekawy wątek węgierski

- mniej atrakcyjne dla młodszego widza