„Sweat” – Polska : Szwecja (ocena 7/10)

Polska aktorka. Szwedzki reżyser. Czyli recenzja po końcowym gwizdku rywalizacji na piłkarskich mistrzostwach Europy.

Bohaterka jest młodą trenerką fitness i ma ogromną popularność w sieci - zgromadziła siedemset tysięcy obserwujących. Jednak jej życie to nie bajka: samotność, prześladowanie przez stalkera, trudne kontakty z matką.

Kilka dni z życia dziewczyny, która na pierwszy rzut oka ma wszystko: młodość, urodę, zdrowie, popularność. Jednak kilkanaście scen tworzących ten film precyzyjnie ukazuje dramat jaki rozgrywa się pod skorupką popularności. To obraz niezwykle wnikliwy, chociaż pewnie trudny do zaakceptowania. Współczesne wymagania wobec osób na świeczniku, problemy w życiu osobistym i rodzinnym. Dla tak młodej osoby może to być wyzwanie nie do przeskoczenia. I pewnie w wielu podobnych przypadkach kończy się depresją, albo jeszcze większymi tragediami. Dodatkowo ciekawie rozrysowany problem stalkera, który wcale nie ukazany jest jako postać jednoznacznie negatywna.

Siła filmu to perfekcyjna reżyseria kolejnych scen: trening w centrum handlowych, nagrywanie postów dla fanów, urodziny u mamy, wieczór z przyjacielem, rozprawa ze stalkerem, wizyta w studiu telewizyjnym. Klimat tworzy niesamowicie osobista rola Magdaleny Koleśnik, która angażuje się całą swoją mimiką, ciałem i emocjami. Wygląda jakby grała samą siebie.

Jest to film wbrew tytułowi, plakatowi, czy tematyce - smutny i przygnębiający. Stąd część widzów może być zdezorientowana. Ale to wnikliwe i prawdziwe kino, jakiego tak mało w ostatnich latach. Doceniony na festiwalu w Chicago doczekał się popandemicznej dystrybucji kinowej. Zagraniczna nagroda nie dziwi, bo film ma swoje pokłady uniwersalizmu, chociaż dzieje się w polskiej, galerianej i blokowiskowej, rzeczywistości. Jednak podobne problemy dotykają tysiące młodych ludzi na całym świecie. A upowszechnianie popularności mediów społecznościowych tylko to wzmacnia.

Plusy:

+ reżyseria

+ rola aktorska Magdaleny Koleśnik

+ wnikliwość

+ szczerość

+ uniwersalizm

Minusy:

- bez pogłębienia postaci drugoplanowych

- przygnębiający obraz współczesności

- zbyteczny Zamachowski