„Monopol na przemoc”: ACAB (ocena 6/10)

Brutalność policji na przykładzie francuskich protestów żółtych kamizelek.

Trwające w Paryżu protesty społeczne ukazały przekraczanie przez funkcjonariuszy prawa swoich uprawnień wobec demonstrantów. Nie jest to jedyny przykład gdy takie sytuacje mają miejsce, nawet w demokratycznych krajach.

Francuski reżyser porusza problem powszechny także w państwach demokratycznych. Policja tłumiąc demonstracje, czy zamieszki często staje się brutalniejsza od tłumu. A mając nieporównywalnie poważniejsze środki doprowadza do kalectwa, albo nawet śmierci zwykłych obywateli. W filmie ukazano autentyczne przypadki obudowane w komentarz socjologów, historyków, dziennikarzy, ale także zwykłych ludzi. Najbardziej szokująca scena w filmie to nie bicie czy gazowanie, ale znęcanie się nad grupą młodzieży każąc im kilka godzin klęczeć z rękami na głowie. Co prawda reżyser nie sili się na pokazanie genezy protestów i ich motywacji, rozpatruje jedynie tematykę postawy policji. Próbuje się silić na obiektywizm, ale wypowiedzi broniące postaw policjantów oraz ukazanie Prezydenta jest zdecydowanie tendencyjne. W napisach końcowych podano jak wiele osób odmówiło wypowiedzi.

Film oparty jest na nagranych materiałach, co obecnie w czasach smartfonów jest ułatwiona. Za dużo jest gadających głów, same filmiki robią dużo większe wrażenie niż wymądrzone analizy. Film nabiera innego wymiaru także ze względu na scenę spotkania prezydenta Francji z Putinem.

Plusy:

+ problem brutalności policji

+ dobór autentycznych materiałów

+ szeroki przekrój opinii

+ próba obiektywizmu

Minusy:

- bez ukazania genezy protestów

- za dużo gadających głów

Zwiastun:

tytuł oryginalny: Un pays qui se tient sage

produkcja: Francja

rok: 2020

gatunek: dokument

festiwale: Cezary – najlepszy film dokumentalny, My French Film Festival 2022

· reżyseria: David Dufresne