„Biały potok” – przyjaciele (ocena 8/10)

Niczym w greckiej tragedii dramatyzm przeradza się w groteskę.

Dwa małżeństwa mieszkające naprzeciwko siebie urządzają zakrapianą imprezę. Kolejny dzień przyniesie szereg dramatycznych wydarzeń i to nie tylko z powodu kaca.

Akcja toczy się w przeciągu dwóch dni, w dwóch lokacjach (dwa mieszkania po dwóch stronach tytułowej ulicy), odnosi się do problemów, często wydumanych czworga bohaterów. Dobre tempo, pomysłowy scenariusz, sprawnie rozpisane dialogi, znani aktorzy (Dorociński, Wyszyńska, Dymecki). Groteska przejawia się głównie we wprowadzanych epizodycznie postaciach drugoplanowych: wścibski sąsiad, policjanci, dzieci, napastnicy. Pomimo przerysowania trafnie ukazuje ludzkie postawy, przywary i nieporozumienia.

Ciekawy, chociaż kameralny i zbyt teatralny film. Pojawia się w kinach z opóźnieniem i w mało pasującym okresie grudniowym – bardziej by pasował na wakacyjną komedię. Może to zemsta za tvpowskiego dystrybutora? Przypomina popularne niskobudżetowe, kameralne filmy, które nierzadko stawały się frekwencyjnymi hitami. Szkoda, że raczej w tym przypadku tak nie będzie – Dorociński to zbyt mało aby przyciągnąć do kin w okresie przedświątecznym.

Plusy:

+ scenariusz

+ dialogi

+ realność postaw

+ tragizm przeplatany groteską

+ wyrazistość

+ dobre tempo

+ obsada

+ postacie drugoplanowe

Minusy:

- zbyt krótkie

- teatralność