"Oddychaj" - dwusetna recenzja

Ponieważ to dwusetna recenzja filmowa na wodaiogien.com to będzie o filmie, którego zapewne nikt nie widział, i nie ma zamiaru oglądać.

"Oddychaj" w reżyserii Melanie Laurent (rocznik 1983, aktorka znana z takich filmów jak Wróg, Do nieba, Iluzja, Nad morzem") była swobodnie dostępna z polskimi napisami już grubo ponad rok temu. Jedyne co pamiętam z tego filmu to refleksję "Pretensjonalnie" - co idealnie oddaje klimat.

W lutym 2016 - nie wiadomo po co - dystrybutor wprowadził ten obraz do polskich kin studyjnych. Pewnie zgromadził kilkanaście osób w skali całego kraju. Co prawda Ojciec Założyciel też się wybierał, ale liczne choroby lutowe mu to udaremniły.

Główną bohaterką jest przeciętnie przebojowa licealistka Charlie. Poznajemy ją w trudnej sytuacji rodzinnej: ojciec odchodzi od matki. Traci pełną rodzinę i ma ogromne pretensje do swojego taty.

W szkole natomiast pojawia się nowa, przebojowa, dziewczyna Sarah - przeciwieństwo Charlie. Dziewczyny szybko się zaprzyjaźniają, a największy podziw nowa koleżanka budzi w momencie telefonicznych wyzwisk pod adresem ojca.

I w tym momencie film ma największy problem. Wychodzi niedoświadczenie reżyserki, która zwyczajnie nie wie jak poprowadzić dalej fabułę. Czy skupić się na rozbitej rodzinie, czy na psychice nastolatki, czy na przyjaźni dziewcząt, czy na powikłanej psychice nowej bohaterki.

Finalnie decyduje się na eskalację wątku dziewczyn. Kobitki szybko przechodzą z fazy przyjaźni do rywalizacji, a Sarah okazuje się przebiegłą suką (momentami wręcz niewyobrażalnie). Niestety większość tego wątku jest mało przekonująca, a sama Charlie tak naiwna, że nie budzi większej sympatii widza.

Powoli wyjaśnia się też tytuł, bo Charlie zaczyna mieć problemy z oddychaniem. I tak toczy się ten słabiutki film do równie słabego finiszu. Nawet w telewizji ciężko byłoby go znieść. Dziewczyny są młode, acz przeciętnej urody, największe zainteresowanie może budzić bluzka Sarah.