"Gęsia skórka" - zabójcze książki

„Gęsia skórka” to film nie wiadomo dla kogo. Nie zachwyca ani fabułą, ani efektami specjalnymi, ani poczuciem humoru. Może przy okazji ferii jest to jakaś propozycja dla młodzieży szkolnej, ale raczej stawiam że zarówno młodsze, jak i starsze dzieci będą rozczarowane. O rodzicach nie wspomnę.

A zaczyna się bardzo przyzwoicie. Nastolatek, niespecjalnie zadowolony, przyjeżdża do nowego miejsca, bo jego mama została nową dyrektorką szkoły. Nie jest to przeprowadzka marzeń, ale pozytywnym elementem jest sąsiedztwo całkiem ładnej rówieśniczki.

Niestety szybko nawiązana przyjaźń z dziewczyną (romantyczna wyprawa do ukrytego wesołego miasteczka, wspinaczka na diabelskie koło i obserwacja z góry okolicy we dwoje) zostaje szybko zakończona przez wyglądającego na mocno nieprzyjemnego ojca dziewczyny.

Nasz bohater ma poważne wątpliwości co do tego co dzieje się w domu obok, i co wyprawia ojciec z córeczką. W tym celu działa natychmiast i robi z siebie najpierw konfidenta, a później z pomocą nowego przyjaciela (w garniturze, skuszonego wizją spotkania z dziewczynami) rusza w samobójczą akcję ratunkową.

Okazuje się że głównym problemem w domu z sąsiedztwa nie jest ojciec, a napisane przez niego książki. Szczelnie zamknięte (kto zamyka książki?) stanowią niebezpieczeństwo nie tylko dla przyjaźni nastolatków, ale i dla całego miasta. Oczywiście nie tyle książki, ale to co się w nich znajduje.

I niestety po wyjściu pierwszej postaci z książki film się zupełnie psuje. Nasilenie absurdów, braku pomysłów i nieścisłości scenariuszowych jest za dużo nawet jak na taką produkcję. W dodatku efekty specjalne są bardzo słabe, a podstawową miną aktorów jest przerażenie.

Także motyw z prawdziwym pochodzeniem dziewczyny jest po prostu słabe. Zakończenie to już w ogóle tragedia.

Film nudzi, męczy i irytuje – oczywiście tych którzy jeszcze nie zasnęli. Efektów 3D też nie stwierdzono, więc przynajmniej można sobie podarować dopłatę do tej wersji.