Angelo – syn Afryki, człowiek Europy (ocena 7/10)

Przykład, że kino artystyczne nie musi być nudne i pretensjonalne.

Bohater przybył jako małe dziecko z Afryki do Europy w okolicach XVIII wieku. Trafia do szlacheckiej rodziny, gdzie wychowywany jest na dostojnego służącego.

Akcja toczy się dwa wieki temu, jednak aluzje do współczesnych dyskusji o przystosowaniu afrykańskich uchodźców w Europie są jakże czytelne i stanowią podstawę tej produkcji. Film ukazuje w długim okresie czasu życie bohatera – co stanowi pewien problem: liczne przeskoki czasowe, brak ciągłości może stanowić dla niektórych przeszkodę. Jednak immanentną cechą tego rodzaju kina są niedopowiedzenia i pole do interpretacji dla widza. W tym filmie jest to przynajmniej opakowane w przyciągającym stylu. Co prawda sceny są celowo przedłużane, a dialogi ubogie, ale kolorowe kadry, a przede wszystkim majestatyczna muzyka nie pozwalają się nudzić.

„Angelo” to film niszowy – do kin studyjnych, a nawet bardziej na pretensjonalne festiwale. Ale również widz nie gustujący w tego rodzaju produkcjach dostrzeże wiele zalet i nie powinien tym razem wynudzić się na seansie.

Zalety:

• nawiązanie do współczesności

• kolorowe kadry

• muzyka

• scenografia, kostiumy, charakteryzacja

Wady:

• przeskoki czasowe

• przedłużane sceny

• niszowa dystrybucja

Zwiastun:

produkcja: Austria, Luksemburg

rok: 2018

polska premiera: 29 listopada 2019

dystrybucja: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty

gatunek: dramat

festiwale: Nowe Horyzonty

• reżyseria: Markus Schleinzer

• scenariusz: Alexander Brom, Markus Schleinzer

• zdjęcia: Gerald Kerkletz

• montaż: Pia Dumont

• obsada: Makita Samba, Alba Rohrwacher, Larisa Faber, Kenny Nzogang, Lukas Miko