„Lolita” – Vladimir Nabokov
Książka, która odcisnęła piętno na literaturze światowej, a jakże mało brakowało żeby w ogóle nie została wydana.
Humbert Humbert – narrator i bohater, mężczyzna 40-letni, z pochodzenia Europejczyk, opowiada o swoje przygodzie miłosnej. Jako mężczyzna gustował w kilkunastoletnich, dorastających dziewczynkach. Gdy poznaje 12-letnią Dolores Haze zakochuje się w niej bez opamięta, wszystkie swoje działania poświęcając zbliżeniu się to dziewczyny.
Powieść skonstruowana jest na zasadzie retrospekcji, z punktu widzenia narracji głównego bohatera już ukaranego za swoje przewiny. Nie ma więc elementu zaskoczenia, jest to to bardziej wiwisekcja stanu umysłu osoby, która dopuściła się sprzecznych z zasadami moralności czynów.
Książka okrzyknięta została skandaliczną ze względu na tematykę, jednak tak naprawdę nie zawiera ona opisów seksualnych. Wprost przeciwnie – uroda dziewczyn jest opisywana niezwykle subtelnie, a ewentualne zbliżenia są niedopowiedziane. Tak naprawdę niechęć do wydania książki wynikała bardziej z jej skomplikowanej struktury pod względem literacko-słownym.
Nie jest to bowiem lektura łatwa do przyswojenia. Praktycznie każdy akapit ma swój zawoalowany charakter bogaty w dygresje, spostrzeżenia, aluzje, odniesienia do kultury masowej. Książka ukazuje również obraz Ameryki po II Wojnie Światowej, chociaż wiele spostrzeżeń jest wciąż aktualnych.
Trudności może nastręczać również wersja językowa, liczne wtrącenia obcojęzyczne (nie tłumaczone także w polskich wydaniach) francuskie i łacińskie wcale nie ułatwiają lektura. Nie jest to powieść gruba, a jednak nie da się przez nią po prostu przejść. To wybitna pozycja w historii światowej literatury i spłaszczanie jej do zagadnienia problemu pedofilii jest wysoce niesprawiedliwe.
Drugie miejsce w kolekcji Gazety Wyborczej jak najbardziej uzasadnione.
Przeczytane w dniach 8-14 stycznia 2020
#READLIST2020 2/52
