Wanda Wasilewska opowiada o swoim życiu o komunistycznej karierze z punktu widzenia współczesności: internet, hejt, archiwalne filmiki na youtubie.

Bardzo ciekawy eksperyment, ale ... zdecydowanie nie wykorzystany

.

Aktorka Aleksandra Skorupka odgrywająca Wasilewską jest bardzo stonowa, i widać że szuka czegoś w tej roli. Zapewne taka była sama Wasilewska, nie świadoma jak złej sile służy, i jak wielką krzywdę wyrządza Polsce.

​

Ten monodram też - moim zdaniem - otrzymał od jury nagrodę na wyrost. To w sumie dziwne, że nagrody dostały ostatnie dwa spektakle. Czyżby jury się aż tak zamotało?

​

Te werdykty to jednak tylko mały minus, bo cały przegląd został zorganizowany w mairę porządnie. Można tylko utyskiwać na dobór spektakli. Ale może obecnie w Polsce nie ma lepszych monodramów?

Monodram z Gdańska.

​

Główny bohater grany przez Wojciecha Jaworskiego nawiązuje od razu kontakt z publicznością: szuka spodni, prosi o wyłączenie telefonów. Traktuje widzów jak rodzinę i przyjaciół. Chce się z nimi pożegnać, bo przechodzi do tzw. "Kraju". I nie jest to spowodowane narkotykami, ani żadnymi zjawiskami paranormalnymi. Po prostu spotkał gościa, któy tak umie, czyli zniknął po kilku minutach, i on tak chce.

​

Cały spektakl jest dynamiczny, żywiołowy, a ekstremum to jak bohater zamyka się w polówce, która stanowi jedyny rekwizyt tego przedstawienia. Wyczynem jest również wypicie całej butelki wódki/wody.

Cały czas monolog Jaworskiego jest dialogiem z publicznością, która nawet dostaje w prezencie piersióweczki Żołądkowej Gorzkiej.

​

Mocny spektakl, ale ... nie na główną nagrodę którą dostał wspólnie z Wandą Wasilewską.

​

Kompleksowa biografia Wiery Gran.

Na scenie sama Gran, to znaczy Aleksandra Lis tak podobna do tej artystki.

Zmienny nastrój: najpierw zabawa z publicznością, potem mroczna okupacja, getto, po wojnie oskarżenia o kolaborację, aresztowanie w Polsce, ostracyzm w Izraelu, w końcu szaleństwo w Paryżu.

Znakomity spektakl. Dopracowana scenografia. Rewelacyjna forma muzyczna. No i ta Lis niepozwalająca usiedzieć widowni.

​

Dużo lepszy spektakl od warszawskiej wersji w Teatrze Kamienicy.

Czyżby zwycięzca tegorocznego Przeglądu?

Było już na 14. OPMW grożnie, było erotycznie, było śmiesznie, więc teraz przyszedł czas na spektakl smutny.

Chora kobieta leży w łóżku. I praktycznie przez cały spektakl w pozycji leżącej opowiada swoją historię.

​

To Maria Skłodowska Curie chora na raka po zatruciu pierwiatkiem, który sama wynalzała, który zapewnił jej sławę.

​

Trochę to przedstawienie wygląda jak druga częśc znakomitego Promieniowania z warszawskiego Teatru Praga.

Aktorka odgrywająca rolę naszej noblistki ma trudne zadanie, ale wychodzi obronną ręką. Gra kobietę słabą, pozbawioną sił - nie może nawet dojść do szafy (jest na innym kontynencie), ale wciąż dumną i świadomą swoich osiągnięć.

​

Smutny spektakl o chorobie, umieraniu, przemijaniu. Nawet tak wielka sława nie może człowiek aod tego uchronić.

​

Spektakl powstał w Dzielnicowym Domu Kultury w Węglinie.

Bardzo ciekawy monodram w wykonaniu Sebastiana Świerszcza.

Dużo zaskakujących rozwiązań od zaproszenia widowni na scenę stylizowaną na muzeum, po niespodziewane zachowanie aktora w dobrze skrojonym garniturze.

​

Rozważania o ludziach, spotkaniach klasowych, przemijaniu, teorii ewolucji.

Wiele ciekawych spostrzeżeń.

​

Spektakl bardzo dobrze przyjęty, może być również faworytem jury.

Szybka zmiana nastroju.

Tym razem spektakl miłosno-erotyczny.

Katarzyna Pawłowska oczarowała widownię.

Zaczęło się od mocnego uderzenia.

Jeleniogórski monodram "Rok Ryszarda" to spektakl za długi, za ostry, zbyt męczący.

Przez to zapewne niezapomniany.

​

Rozkładając na czynniki pierwsze wszystkie słowa, które padły ze sceny można zapewne zakreślić obraz bohatera nienawidzącego wszystkiego wokół, niebezpiecznego, ale również inteligentnego, z bardzo trafnymi spostrzeżeniami.

Może trochę dla niektórych spektakl jest niejednoznaczny, nie ma swojej wymowy, celu. Ale zapewne taki ma być.

Widz nie ma Ryszarda rozumieć, a już nie daj Boże lubić. Ma się go bać i pokornie słuchać. I dać mu partię. A już on zrobi porządek.

W tym roku przegląd tylko w trzy dni.

W Teatrze Studio.

I co najważniejsze zupełnie za darmo, trzeba było tylko odebrać wejściówki.

Dziewięć przedstawień.

​

Weekend wcześniej były jeszcze powtórki z lat ubiegłych.