„Złotokap” – Islandka nie lubi Polek (ocena 5/10)

Film z Islandii z polskimi akcentami poruszający ciekawe zagadnienia, ale zbyt chaotyczny i przerysowany.

Indiana – starsza Islandka dostaje informacje o konieczności usunięcia jej ulubionego drzewka. Jeszcze większym ciosem jednak jest sprowadzona przez uzależnionego od matki jedynaka nowa kobieta.

Mało znane zachowania mieszkańców Islandii okazuje się zbliżone do problemów dotykających inne współczesne społeczności europejskie. Ksenofobia, obawa przed imigrantami, uzależnienie od nadopiekuńczego rodzica, starcze zgorzknienie. Film ukazuje również absurdy prawne, skłonność do nadużywania programów socjalnych i zdrowotnych. Niestety przerysowuje te zagadnienia ukazując je w zbyt jednostronny sposób. Nie pomaga również zbyt długo budowane napięcie. W drugiej połowie jest kilka lepiej skonstruowanych scen, trzymających napięcie. Zakończenie również wskazuje, ze całościowo mógł to być bardziej udany film. Teatralny pierwowzór jest jednak zbyt widoczny, a w postprodukcji nie popracowano nad usunięciem niepotrzebnych scen.

Polski wkład w produkcję jest istotny. Szczególnie widoczny w roli Karoliny Gruszki, zdecydowanie się wyróżniającej na ekranie. To właśnie jej konfrontacja z lokalną ksenofobią i uprzedzeniami uruchamia szybsze tempo. Tylko trochę za późno. Gruszkę jednak trzeba pochwalić już za sam wysiłek nauki języka islandzkiego, co wychodzi jej jakby faktycznie kilka lat mieszkała na tej wyspie bardziej znanej z urokliwych widoków i sukcesów piłkarzy niż ksenofobii, czy uprzedzeń.

Plusy:

+ tematyka ksenofobii i uzależnienia od nadopiekuńczej matki

+ mało znany obraz społeczeństwa Islandii

+ polskie akcenty

+ Karolina Gruszka

+ lepsze sceny pod koniec

Minusy:

- chaotyczna narracja

- przerysowane

- teatralność

- kiepskie ujęcia

- monotonne w pierwszej części