„Wszystkie nasze strachy” – tęczowa Droga Krzyżowa (ocena 5/10)

Laureat Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni. Raczej ze względu na przesłanie, bo sam film pozostawia wiele do życzenia.

Bohater mieszkający na wsi, zaangażowanej w protesty wobec roznoszenia szkodliwej choroby przez dziki, jest gejem i zarazem aktywnym katolikiem. Napięta sytuacja narasta po dramatycznej decyzji jednej z lesbijek.

Nagromadzenie cech protagonisty: wiara, LGTB, artysta, wiejski aktywista – wydaje się przerysowana. Istotnie to obniża wiarygodność historii. Tylko częściowo tłumaczy to rzeczywisty pierwowzór postaci i wydarzeń. Teza propagowana w filmie jakoby wysoki wskaźnik samobójstw w Polsce wśród młodzieży wynikał z prześladowań gejów i lesbijek przez Kościół i konserwatywną społeczność jest nieprawdziwa i kładzie cień na całą opowiadaną historię. A nagrodę w Gdyni można tłumaczyć tylko ideologicznym podejściem środowiska filmowego.

Filmowo produkcja też pozostawia wiele do życzenia. Monotonna narracja, słabo rozpisane dialogi, brak dbałości o szczegóły scenograficzne. Rozczarowuje nawet zazwyczaj nie zawodzący Dawid Ogrodnik. Ukazanie małowiejskowego klimatu można docenić, ale jako całość film jest nudny, monotonny i jednostronny w przesłaniu.

Plusy:

+ pod ideologiczne przesłanie

+ doceniony na festiwalu w Gdyni

+ klimat małomiasteczkowy

Minusy:

- przerysowania

- pretensjonalne

- uproszczone przesłanie

- monotonna narracja

- nieprzekonująca kreacja Ogrodnika